Graag brengen we de Wet op de Lijkbezorging onder uw aandacht waar in artikel 18 het volgende is bepaald:
1. De lijkbezorging geschiedt overeenkomstig de wens of de vermoedelijke wens van de overledene, tenzij dat redelijkerwijs niet gevergd kan worden.
2 Onder lijkbezorging wordt voor de toepassing van deze paragraaf begrepen het geven van bestemming aan de as van een gecremeerd lijk.
Een partner of een meerderheid van de familie of de erfgenamen heeft het hier dus niet voor het zeggen. En ook een zogenaamde 'begrafenisexecuteur' niet.
De Wet op de Lijkbezorging richt zich tot de nabestaanden, dat is breder dan familie of erfgenamen.
Het gaat na overlijden onder de nabestaanden vaak al mis bij het regelen van de uitvaart. Een ieder is er bij gebaat wanneer op voorlichtende websites de regels helder worden uitgelegd. Wellicht kunt u hier een artikel aan wijden.
Met vriendelijke groet
Antwoord:
Geachte heer,
Ik heb dit in het verleden reeds in diverse artikelen en boeken beschreven, zowel voor uitvaartprofessionals als voor 'het publiek'.
Ook in deze adviesrubriek op Uitvaart.nl is het vele tientallen keren aan de orde geweest, in reactie op allerlei vragen.
U hebt gelijk dat de Wet op de lijkbezorging zich richt op zowel nabestaanden in brede zin, als ook op de toekomstige overledenen, zodat die weten wat zij van hun nabestaanden kunnen verlangen.
In de praktijk is het echter vaak zo dat papier geduldig is en dat men de wet of niet kent, of negeert als dat niet van pas komt. Als er meningsverschillen tussen nabestaanden zijn, wordt meestal voor de goedkoopste oplossing gekozen, niet voor de wens van de overledene. Het voeren van een rechtszaak om die wens toch ten uitvoer te kunnen brengen, is een kostbare aangelegenheid die zich lang niet elke nabestaande kan veroorloven.
Mensen moeten dus zelf voor hun eigen uitvaart een duidelijke regeling treffen.
Mensen die het weinig uitmaakt of ze worden begraven of gecremeerd en hoe hun uitvaart verloopt, hoeven niets te regelen.
Maar mensen die weloverwogen keuzes maken en graag willen dat die keuzes gerespecteerd worden door hun nabestaanden, doen er goed aan om dat te regelen. Niet halfslachtig, door het te vertellen of op te schrijven. Maar goed, door een vertrouwde executeur te benoemen, die via een testament en/of codicil duidelijke instructies en bevoegdheden krijgt.
Als men de eigen nabestaanden niet helemaal vertrouwt, kan men een vriend of een ander tot executeur benoemen. Maar men moet dan wel zorgen dat voor die vriend ook de financiën beschikbaar zijn om e.e.a. te realiseren. Zie diverse vragen in de subrubriek 'Kosten uitvaart'.
Spelregels
