2 november 2004
Vraag nummer: 3430 (oude nummer: 4874)
L.S.
4 weken geleden hebben we de zoon van mijn vrouw begraven in een algemeen graf. Sindsdien doet mijn vrouw haar ex-man, de biologische vader van Mxxx, dingen op het graf die wij niet willen, hij plaatst dingen op het graf, laat opgebrande kaarsjes achter, en plant een boom aan de rand van het graf op het moment dat dat open ligt voor de bijzetting van een ander persoon.
Gisteren werden wij gewaarschuwd door onze uitvaartondernemer dat Mxxx zijn vader pogingen in het werk wil stellen om Mxxx te laten herbegraven in een koopgraf. Wij willen graag weten wat zijn en onze rechten hieromtrend zijn, mijn vrouw had de volledige voogdij over Mxxx.
Met vriendelijke groet,
Y Z
Antwoord:
Geachte heer,
Het gaat niet om de rechten van een ex-partner, maar om de rechten van de vader van het overleden kind.
In principe beslist de persoon op wiens naam het graf staat en/of die de begrafenis heeft geregeld, wat er met of op het graf mag. Echter, zowel volgens maatschappelijke opvattingen als volgens de rechter, mogen ook andere nabestaanden uiting geven aan hun verdriet door dingen op of bij een graf te plaatsen. Niet alles is daarbij toegestaan, mede omdat de regels van een begraafplaats dat zullen verbieden. Het planten van een boom of vaste plant zal een begraafplaatsreglement niet toestaan, bijvoorbeeld. Maar het leggen van bloemen en het branden van kaarsjes zijn dingen die wel mogen. En waarvan ook in andere gevallen een rechter al heeft gezegd dat ze mogen.
Het opgraven en herbegraven van Xxxx is niet mogelijk zonder dat daarbij de moeder gehoord wordt. Het lijkt me verstandig om hierover met de gemeente contact op te nemen, te vertellen dat u gehoord hebt dat de vader herbegraving zou vragen en alvast te zeggen dat de moeder tegen herbegraving bezwaar heeft. Het is verstandig om daarover niet te bellen, maar daarover een brief te schrijven, zodat het vast ligt.
Nog iets anders lijkt mij ook verstandig. En dat is om te proberen om met de vader tot bepaalde afspraken te komen. Wat mij allereerst opviel is de manier waarop u uw vraag formuleert. U hebt het over 'de ex-partner', over 'de ex-man' en over 'de biologische vader'. En dat die dingen doet die u niet wilt. Dat klinkt nogal afstandelijk en toont weinig begrip voor de gevoelens van een vader die een kind verliest.
Er zullen vast redenen zijn waarom uw vrouw niet meer met deze man samen is en waarom uw vrouw de voogdij had. Maar ook al is de relatie met de voormalige partner slecht, dat wil niet zeggen dat een vader geen gevoel heeft of had voor zijn kind. Misschien was er een omgangsregeling, misschien verknalde deze man dat, dat soort dingen weet ik natuurlijk allemaal niet. Maar misschien heeft hij er nu juist spijt van als er weinig contact was. Er zijn allerhande andere situaties en redenen denkbaar; de details doen er nu ook niet meer zo toe.
Wat ik wel weet is dat hoe meer uw vrouw zich ergert aan het rouwgedrag van haar ex-man, en hem dat wellicht ook duidelijk maakt, hoe erger het in de toekomst kan worden. Het is voor iemand buitengewoon grievend als afwijzend wordt gereageerd op diens tekenen van betrokkenheid en rouw. En hem de rouw om zijn of haar kind wordt misgund, daar lijkt het op.
Het lijkt mij voor u allen beter om deze spiraal van ergernis, waarschijnlijk voor beide kanten, te stoppen en te kijken wat u van elkaar kunt accepteren. Misschien is rechtstreeks overleg erg moeizaam, wellicht zelfs onmogelijk. Maar kijk dan eens of een derde kan bemiddelen of de gemoederen wat tot rust kan brengen. Wellicht een oude vriend of een broer of zus van de man. Misschien ook een pastoor of dominee of de voorzitter van de voetbalclub of een collega. Maar zoiets kan alleen als u ook een beetje respect en begrip toont voor de gevoelens van de vader. Dat zie ik in uw vraag niet terug. Objectief gezien is het helemaal niet vreemd wat de vader doet en wil.
Dit is waarschijnlijk niet helemaal het antwoord dat u wilt horen. Denkt u er eerst eens rustig over na.
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
