8 april 2007
Vraag nummer: 4747 (oude nummer: 9141)
N.a.v. mijn vraag nr 9121, een correctie en aanvullende informatie:
correctie: er is door de familieleden eenmalig een bedrag van 150 gulden betaald als grafrecht.
Aanvulling: er is nooit gesproken (voor zover we kunnen nagaan) over termijnen of de mogelijke afloop van de grafrechten. Alles wat ik over het kerkhof te weten ben gekomen staat in een map, waarin naam, datum begrafenis, leeftijd en burgelijke staat staat vermeld. Daarnaast beschik ik over een samenvatting van gegevens van dit kerkhof dat door een oud-bestuurslid en tevens lid van de heemkundekring op papier is gezet. Er zijn dus geen officiële papieren te vinden. Misschien maakt deze aanvulling mijn vraag iets duidelijker. Bij voorbaat , hartelijk dank.
Vriendelijke groeten
Leo van Lisdonk
Antwoord:
Geachte heer,
Dank voor deze nadere informatie. Het versterkt de idee dat het gaat om een soort algemene graven. Maar uw informatie is te onnauwkeurig en te onvolledig om er definitieve conclusies uit te kunnen trekken.
Het maakt nogal wat uit of men fl. 150,- betaalt in 1933 of in 1993, om maar eens iets te noemen. In 1993 zijn het alleen de kosten van de grafdelver; in 1933 kreeg je er soms nog een eeuwigdurende grafkelder voor.
U schrijft niet duidelijk of het gaat om één-persoons graven of graven voor meerdere personen. En bij meerdere personen gaat het dan om echtparen, of mensen die vreemden voor elkaar zijn.
Ik vermoed omdat u het niet meldt, dat het om graven voor één persoon gaat.
Er hoefden vroeger, tot 1991, bij de uitgifte van graven ook geen aktes te worden uitgegeven of papieren overeenkomsten te worden aangegaan; mondelinge overeenkomst konden ook. Trouwens op dit moment ook nog, als het algemene graven gaat. Maar ook ter zake van een eeuwig durend keldergraf voor 20 leden van een familie kon men vroeger met een mondelinge afspraak volstaan (ook al was het niet verstandig).
Met het hebben van een map met gegevens van de begraven overledenen werd aan een wettelijke plicht inzake registratie voldaan; tegenwoordig trouwens ook nog.
Waar u niet over schrijft, maar wat interessant zou kunnen zijn, is om te zien of er op die papieren in die map ook contactpersonen van de familie werden genoemd. En of er gebruik is gemaakt van een soort voorgedrukte formulieren of kaarten. En zo ja, of daar ruimte op was het noemen van een rechthebbende op het graf. Als die ruimte niet is ingevuld, was die er niet, mag je concluderen.
Maar goed, u ging het er in uw eerste vraag om wat u moest doen als u geen reacties kreeg en of de graven geruimd konden worden. Ik meen dat er zoveel aanwijzingen zijn dat het gaat om algemene graven, dat de graven nu, 14 jaar na de laatste begrafenis, geruimd mogen worden. In 1993 gold trouwens ook dat grafrechten op eigen graven voor 20 jaar schriftelijk gevestigd moesten worden. Dat is blijkbaar niet gebeurd.
Ik vind het al heel erg netjes dat u advertenties in regiobladen hebt gezet en bordjes op het kerkhof hebt geplaatst. Er is geen wettelijke verplichting voor zoveel moeite, zoals ik al eerder aangaf.
U kunt tot ruiming overgaan. Ik zou wel, als ik u(w instelling) was foto's maken van de bordjes op het kerkhof en de advertenties uit de kranten bewaren. Zodat - stel dat later ooit toch iemand komt klagen over wat met de graven is gebeurd - u kunt aantonen voldoende moeite hebt gedaan om met nabestaanden in contact te komen.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
