Bij kregen de vraag of een rechthebbende een graf mag door verkopen aan iemand anders.
Volgens ons mag dit niet, maar we weten niet precies waar we dat moeten vinden.
De verordening van onze gemeente is volgens het VNG model.
Kunt u ons helpen.
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Dit is een moeilijke vraag. Het antwoord is simpel, namelijk dat het niet de bedoeling is. Maar het kán wel. En het kan ook zonder dat u er iets aan kunt doen. Maar waarom zou u er iets aan willen doen? Wat is er op tegen?
Wat de burger bedoelt met 'verkopen' is dat hij iemand anders de beschikking geeft over het graf. Hij kan echter de rechten niet zelf leveren. Iemand krijgt alleen de beschikking over een graf, als het op zijn naam wordt gezet en hij een grafakte of beschikking krijgt.
In de beheersverordening staat dat de rechten op het graf alleen mogen worden overgeschreven op naam van een bloed- of aanverwant. En in bijzondere gevallen ook aan anderen. Deze regeling is mede om er voor te zorgen dat er niet in graven gehandeld kan worden. In het verleden is het wel eens voorgekomen dat begrafenisondernemers een reeks graven op een kerkhof aankocht, tegen de tijd dat het er erg vol werd of toen de tarieven nog erg laag waren, om deze later tegen een meer marktconform tarief te verkopen. Het op deze manier maken van winst op een graf werd onwenselijk geacht.
Hier gaat het waarschijnlijk om een particulier die ooit eens een graf heeft gereserveerd, maar nu heeft besloten om zich te laten cremeren en de as te laten verstrooien of elders bij te zetten. Wat is dan feitelijk op tegen als iemand zijn rechten over laat schrijven op een ander? En hij daar ook een financiële vergoeding voor krijgt?
In dit geval is het zo dat iemand het uw gemeente vraagt. Maar iemand kan ook gewoon zonder iets te vertellen een graf laten overschrijven. Als hij net doet of de nieuwe rechthebbende een aangetrouwde neef is, hoe wilt u dat dan tegengaan? Ik ken geen enkele gemeente die bij aanvragen tot overschrijving consequent controleert in welke familieverhouding betrokkenen tot elkaar staan. Dat is ook bijna niet te controleren, tenzij men met een stapeltje uittreksels van de burgerlijke stand en trouwboekjes aan komt zetten, want hoe bewijs je dat je iemands aangetrouwde achterneef van moeders kant bent?. Als het feitelijk eigenlijk zo is dat de 'oneerlijke' burger die doet of zijn neus bloedt, wél een overschrijving krijgt, ben ik geneigd om de 'eerlijke' die het netjes vertelt en vraagt, het ook toe te staan.
Overigens kan iemand het grafrecht ook verkopen, zonder het graf over te laten schrijven. Dat is ook helemaal legaal.
Partijen maken dan een eigen overeenkomst inzake het gebruik van het graf en de verkoper geeft de koper dan gewoon enkele blanco machtigingen om in het graf te laten begraven, waar men later een naam en een datum invult. Die machtigingen worden dan later in voorkomende gevallen van een begrafenis bij de gemeente ingeleverd. Bij zo'n afspraak kan het gewoon - ook legaal - buiten de gemeente om. En dat kan niemand tegen gaan. Dat is niet te verbieden en niet te voorkomen.
Daarom vind ik persoonlijk dat men bij aanvragen voor overschrijving niet moeilijk moet doen. Dat heeft geen zin.
Maar u kunt de aanvraag natuurlijk ook afwijzen, als niet voldaan wordt aan de criteria voor overschrijving.
Spelregels
