Verschenen: 19-06-2007
WEBLOG VAN HEDY SUZANNE KUNST-VEGTER 7
 Kindergraven
Al willen we het liever niet weten, ook kinderen kunnen sterven. En dat doen ze ook. Niet in grote getale gelukkig. Epidemieën, hongersnoden en oorlogsjaren daargelaten.
Vroeger, tot rond eind 19e eeuw, werden overleden kinderen soms ’s nachts stiekem begraven. Meestal door vader. ’n Schande was ’t, zo’n dood kindje. Had het gezin iets misdaan waardoor hen dit vroegtijdige verlies overkwam? Het arme schepseltje werd niet geregistreerd en weggestopt onder de haag of op een andere plek achteraf op de begraafplaats. Alsof het nooit had bestaan…
Later tot ongeveer halverwege de 20e eeuw werden overleden kinderen wel begraven maar nog steeds niet geregistreerd. Op de Selwerderhof is een veldje bewaard gebleven met deze anonieme kinderen. De graven worden tot op de dag van vandaag in ere gehouden omdat er nog nabestaanden kunnen opduiken. Wat ook van tijd tot tijd ook gebeurt.
Vrijwel zonder uitzondering zijn dat mensen op leeftijd, die bijvoorbeeld hun tweelingbroertje of -zusje verloren hebben tijdens of vlak na de geboorte. Daarna werd er in het gezin nooit meer over het kindje gesproken. En na vele jaren komt dan opeens de behoefte het broertje of zusje te gaan opzoeken. De vreugde dat er toch nog iets is wat het bestaan van dit verloren kindje bevestigd is dan groot. Het verdriet wat al die jaren onderhuids is blijven smeulen steekt opeens de kop weer op. Zelfs na al die jaren!
Na een periode waarin kinderen eindelijk wel geregistreerd werden en ook begraven (zij het in algemene graven), brak opeens het inzicht door dat kinderen ook recht hebben op een eigen graf en ouders op een eigen gedenkplek. Dit leidde tot het creëren van een heus kinderveldje op de Selwerderhof. De graven zijn inmiddels allemaal uitgegeven en het veldje is afgeladen met teddyberen, kleurrijke vlinders, kanariegele tweety’s enz . Ouders, grootouders of anderszins nabestaanden, bezoeken met regelmaat de graven. Echt een plek om naar terug te keren.
Inspiratie voor het inrichten van een nieuw kinderveld hebben we voldoende kunnen opdoen met de ervaringen van het ‘oude’ veldje. Open, speels en liefdevol. Aan die eisen moet het voldoen. Maar het moet tegelijkertijd ook wel degelijk een rust- en gedenkplek zijn. Het moet geen speeltuin worden.
Hiermee hebben we een ontwerper en een kunstenaar aan het werk gezet met als uitkomst rijtjes kindergraven aangebracht in een speels slingerpatroon. De slingers worden gevormd door buxushaagjes die hooguit één meter hoog mogen worden. Kinderen die meekomen met ouders om het overleden broertje of zusje te bezoeken kunnen zich vrijelijk en spelenderwijs over het kinderveldje begeven maar worden nimmer door de ouders uit het oog verloren.
In het midden van het veldje zal een bank verrijzen, in een lintvorm. Waar ouders zichzelf even een moment rust kunnen gunnen. Voor de kinderen een klauter- hang-, zit-, of klimobject waarmee uiting gegeven kan worden aan de emotie van dat moment. De bank is ingetogen, dat wel. En zo verwacht ik dat ook spelende kinderen een heel eigen plek kunnen krijgen op de begraafplaats.
------------------------------
Hedy Suzanne Kunst-Vegter is teamleider Sectie Begraafplaatsen van de stad Groningen. Ze heeft de leiding over veertien gemeentelijke begraafplaatsen in Groningen, waaronder Selwerderhof.
Eerdere bijdragen van Hedy Suzanne Kunst-Vegter:
Kerst 2006
De pestvogel
Cemetery-watching
De infozuil
Lentekriebels
Grafkosten
|
|
