23 januari 2005
Vraag nummer: 3624 (oude nummer: 5439)
Geachte heer Van der Putten
Augustus 2004 overleed de vrouw van een vriend te Mxxxxx. Zij waren lid van de Uitvaartvereniging Mxxxxx. De vrouw is lange tijd ziek geweest. Twee weken voor haar overlijden vroeg zij de uitvaartleider Xxxxx te Gxxxxxx om haar begrafenis uit te voern. Na het overlijden heeft de uitvaartleider gebeld met de Uitvaartvereniging Mxxxxx om de uitvaart te regelen en te verzorgen. Deze zeiden dat ze de hele uitvaart wel wilden doen, maar niet een stukje. Ze waren geen supermarkt waar je dit wel kon nemen en dat niet. Mijn vriend heeft de uitvaartleider de begrafenis laten doen, omdat zijn vrouw veel vertrouwen in hem had.
Hij heeft later de Uitvaartvereniging Mxxxxx gevraagd om een uitkering, maar dat is geweigerd. Men keert nooit geld uit, tenzij het een lid wat dat erg ver weg woonde en waar men de begrafenis niet zelf van kon uitvoeren.
Ik ben zelf ook lid van een begrafenisfonds, dat wel zou uitkeren. Het druist tegen het rechtsgevoel dat de Uitvaartvereniging Mxxxxx niets uitkeert terwijl men ruim 40 jaar bijdragen betaald heeft. Het is een principe-kwestie.
Ik schat in dat de waarde van de diensten van de vereniging zo'n 500,- belopen.
Men heeft een arbitrageaanbod geweigerd.
Wat kan ik voor mijn vriend doen?
Met vriendelijk groeten,
X.X. Xxxxx
Antwoord:
Geachte heer,
Dank voor het toesturen van de stukken in deze kwestie.
Voor andere lezers van deze vraag merk ik op dat het niet de bedoeling is dat men zonder voorafgaande afspraak dergelijke kwesties aan mij voorlegt. Als men wist hoeveel verzoeken ik krijg zou men direct begrijpen waarom.
Maar wij hadden als eens eerder contact en als vrijwilliger hebt u tientallen jaren de gemeenschap gediend. Daarom heb ik u de gelegenheid gegeven om de stukken te sturen. Uw oude vraag en mijn aanvankelijke incomplete reactie heb ik weg gehaald; we beginnen nu met een schone lei.
Ik heb de statuten en oude reglementen van de Uitvaartvereniging Mxxxxx bekeken en ik vrees dat de vereniging - in principe - gelijk heeft: men is niet verplicht om een geldelijke tegemoetkoming te geven.
Men levert heel concreet beschreven diensten in natura en als men er geen gebruik van maakt is dat eigen keuze.
Of de vereniging niet alleen in principe maar ook helemaal gelijk heeft, kan ik niet zien aan deze stukken. U schrijft namelijk dat de uitvaartleider die de heer en mevrouw Xxxxxx gevraagd hebben, contact heeft opgenomen met de uitvaartvereniging, om de uitvaart te regelen en te verzorgen (deels op kosten van de vereniging, naam ik aan). U
schrijft dat dit geweigerd is. Maar ik denk, gezien de stukken, dat er best aanspraak gemaakt zou kunnen worden op gedeeltelijke diensten, zoals transport van of naar het rouwcentrum of naar de begraafplaats. Nu is het de vraag of ook heel concreet zo'n vraag gesteld is, of men een
deel kon uitvoeren. Bijvoorbeeld dat de vereniging de dragers leverde.
Ik vermoed dat men tijdens zo'n eerste telefoongesprek niet zo in detail getreden is, maar dat had eigenlijk wel gemoeten. Wat dan ook had gemoeten, was dat men de zaak op schrift zou zetten. Men had op schrift moeten vragen om gedeeltelijke diensten en alleen een schriftelijk antwoord moeten accepteren. Daar was vooruitlopend op de uitvaart nog tijd voor, omdat de uitvaartleider twee weken voor het overlijden is benaderd. Als men het schriftelijk vraagt en geen of geen bevredigend antwoord krijgt, staat men sterker. Nu is onduidelijk/onzeker of wel een gedeeltelijke bijdrage in natura gevraagd is. En geweigerd is.
U zegt dat een arbitrageaanbod geweigerd is. Maar wellicht is de vereniging aangesloten bij de NVU of het LSUW, dat zijn landelijke organisaties van uitvaartverenigingen. Die hebben een eigen klachtenregeling bij de Geschillencommissie Uitvaartwezen aan de Surinamestraat in Den Haag. Maar het lastige is dat eigenlijk niet duidelijk is wat precies besproken is tussen de uitvaartleider en de vereniging. Dan heb je (te) weinig houvast.
Als het gaat om de principevraag: heeft iemand recht op geld als hij geen diensten in natura aanbiedt, dan moet ik zeggen: nee. Bij deze vereniging niet.
Maar... als (de uitvaartleider namens) een lid een deeldienst in natura heeft gevraagd en hem dat is geweigerd, dan is dat wellicht onterecht en kan aanspraak worden gemaakt op een schadevergoeding. Niet op basis van de statuten, maar als schadevergoeding wegens wanprestatie (juridisch heet wanprestatie sinds een wijziging van het Burgerlijk Wetboek in 1992 geen wanprestatie meer en heeft het een lange ingewikkelde term gekregen, maar zo begrijpen de mensen waar het over gaat). De schade zijn dan de kosten die voor deze deeldiensten gemaakt zijn bij de andere uitvaartleider.
Ik ben het met u eens dat de weigering om iets te vergoeden, voor iemand die zijn leven lang lid is geweest en contributie heeft betaald, tegen het rechtsgevoel ingaat. Ook om statutair diensten aan te bieden die in 100 jaar inhoudelijk helemaal niets gewijzigd zijn, is letterlijk en figuurlijk niet van deze tijd.
Hoe gaat het met de mensen die gecremeerd willen worden, vraag ik mij af. Die vallen statutair ook buiten de boot. Want men regelt de gang naar de begraafplaats in het kerkdorp, niet naar een crematorium elders.
Ik denk dat men wel wat meer oog voor alternatieven zou mogen hebben. Ik zie het probleem om daar niet aan mee te werken ook niet zo. Het zelf inschakelen van mensen om de diensten in natura te kunnen bieden kost ook geld; waarom dat geld dan niet simpelweg ter beschikkig stellen aan
mensen die het anders of door anderen willen laten doen? Dat lijkt me ook voor de vereniging nog makkelijker ook.
Aan de andere kant is het evenwel ook zo: dit is een vereniging. Met andere woorden: de leden zijn de baas. Als de leden ontevreden zouden zijn met deze dienstverlening, kunnen ze de statuten veranderen, het dienstenpakket wijzigen, het bestuur wegsturen, etc. Maar dat is niet gebeurd.
Als de mensen in Mxxxx samen dit zo laten gebeuren, is dat wel hun eigen keuze.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
