Verschenen: 25-11-2002
BOUDEWIJN BüCH 1948 - 2002
Enkele citaten uit het boekje Grafreizen dat Boudewijn Büch in 1994 schreef in opdracht van de Vereniging voor Crematie AVVL:
Ik ben schrijver en als zodanig moet ik, heb ik op school geleerd, ‘een centraal thema’ hebben. Misschien ben ik niet de meest geschikte persoon om mijn eigen ‘centrale thema’ aan te duiden, maar als ik zo’n thema in geschrifte uitdraag, dan is het de dood.
Door het achterna reizen van de dood en het schrijven van Grafreizen heb ik eerlijk gezegd nog steeds geen vrede of berusting met het ouder worden, de dood en het uiteindelijke wegdragen van mijn stoffelijk overschot gekregen. Het schrijven van deze opstellen heeft de gedachte aan het lot dat ons allemaal treffen zal echter iets gemakkelijker en dichter bij de hand gemaakt. Totdat het definitieve requiescat in pace ook voor mij aanbreekt, zal ik verder reizen. Vaak in angst, zoals het volgende, gedicht probeert uit te drukken.
Ohne Jahresangabe
Hier heerst de zonde van de tijd
en teistert telkens weer de morgen.
De stad die voor het raam verglijdt,
de nacht waarin het lied niet werd geborgen.
Ontzettend blauw en diep ontslapen.
De dichter op het doodrantsoen;
zonder woord of zin te wapen,
verlaten door het garnizoen.
Als taal niet klinkt,
de leegte schrikt,
het rijm verzinkt
dan is het voorbeschikt:
dit uitgezongen, laatste lied
voegt zich zwijgend in het grondgebied.
(B.B. Amsterdam, herfst 1994)
Ik zou graag in een groot houten boek begraven willen worden of desnoods een boekenkist. En als het cremeren wordt, dan is een urn in de vorm van een boekensteun ook goed.
|
|
