Verschenen: 05-07-2001
DE VIER K'S
Het zat Maurice van Vleuten al jaren dwars dat uitvaartvernieuwers pretendeerden vernieuwend bezig te zijn, terwijl hij de échte vernieuwer is. "Zeg nou zelf, zij grijpen terug op oude normen en waarden, wat is daar vernieuwend aan? Dat oncommerciële gefröbel op zo'n kunstgraf heeft meer gemeen met de praalgraven van weleer dan met de nuchtere levenshouding van onze landgenoten." Van Vleuten - ik ben IT-er en ik blijf IT-er - vond dat de nieuwe economie hoognodig toegepast moest worden op één van de, zoals hij het verwoordt, 'oudste gewoontes ter wereld' en begon de 'dotcommer' Dooddoener. "Het idee heb ik gewoon gejat van amazon.com, boeken kopen kan best zonder verkoper, een uitvaart aanschaffen ook. Klanten vullen op mijn site in wat ze willen en ik regel het. Meteen. Weken op de bestelling wachten zoals bij Amazon is er bij mij niet bij. Willen ze een vrouwelijke begeleider? Krijgen ze een vrouwelijke begeleider. Willen ze een groen, rieten mandje? Krijgen ze een groen, rieten mandje. Bij elke keuze die ze maken, staat precies wat-ie kost. Geen misverstanden mogelijk. Aan het einde van de rit hebben ze een kostenoverzicht en weet ik wat me te doen staat. Het is mijn taak om de gevraagde producten te leveren, dat doe ik. Ik werk samen met begeleiders, cateraars, kistfabrikanten en allerhande godsdienstvertegenwoordigers." Van Vleuten bestrijdt dat het toch intieme proces van het regelen van de uitvaart op deze manier erg verzakelijkt. "Laten we eerlijk zijn: nabestaanden hebben geen boodschap aan mij en ik niet aan hen. Ik kan zelfs een cd-tje met drie nummers branden, hoewel dat sinds de Napstar-crisis een stukje duurder is geworden. Alles kan tegenwoordig per e-mail of via de chat. Waarom is zo'n uitvaart daar te heilig voor? Ze komen toch allemaal op hetzelfde neer. Ik noem het altijd de vier k's: koeling, kist, koffie, cake. Ja, ik weet hoe je cake spelt." (Marijke Streefkerk)
|
|
