Verschenen: 18-03-2002
OP ZOEK NAAR EEN NIEUWE HOBBY?
‘Gravestone rubbing is fun', zo begint een site over een hobby die in ons land zo goed als niet beoefend wordt, maar die vooral in Amerika op een grote populariteit mag rekenen. Er is dan ook geen echt goede Nederlandse naam voor. Letterlijk vertaald: het wrijven van grafstenen. Het klinkt onzedelijk, maar het wrijven gebeurt met de hand, en het enig doel is het verkrijgen van een mooie afdruk op papier of doek van een bijzondere grafsteen. De afdruk wordt in was, inkt of grafiet gemaakt.
Waarom grafstenen? En waarom is het ‘fun'? De Association for Gravestone Studies, een Amerikaanse vereniging, opgericht in 1977, die zich inzet voor het bestuderen van en behouden van grafstenen, geeft daar antwoord op. De lol voor de individuele ‘rubber' zit in het lekker buiten zijn, over mooie, oude begraafplaatsen zwerven en op zoek gaan naar mooie grafstenen. Door de prachtexemplaren over te nemen op papier of doek kan iedereen op eenvoudige wijze ‘prachtige kunstwerken verzamelen die kunnen worden ingelijst en opgehangen.' Bij de vereniging zijn setjes voor beginners te verkrijgen met was, speciaal ‘rubbing paper', een goede borstel et cetera. (En uiteraard een handleiding.)
Hoe komt het dat deze hobby in Nederland nauwelijks wordt uitgeoefend? Als men ergens zou moeten weten of er ‘rubbers' in Nederland zijn, dan bij Vereniging de Terebinth, ‘vereniging tot herstel van zorg rond dood en rustplaats', waar liefhebbers van begraafplaatsen en grafstenen elkaar ontmoeten. Rita Hulsman, die het Terebinthbureau beheert, weet niet eens dat deze hobby bestaat. "Ik heb er nooit van gehoord. Ik ken de techniek wel, maar ik wist niet dat ze ook op grafstenen werd toegepast. Ik weet voor bijna honderd procent zeker dat er onder onze leden geen één is die zich hiermee bezighoudt."
Lees hier het interview dat Doodgewoon enkele jaren geleden had met John Morrow, een bijzondere rubber die uitsluitend op zoek is naar de grafstenen van ‘great Americans'.
|
|
