Verschenen: 21-06-2001
ROUWKOSTERES YO LINN FOSTER
"Ik zou me schamen voor de broodjes die nabestaanden aan de gasten bij een uitvaart voorschotelen. Ging zo'n Bourgondiër z'n hele leven prat op z'n goede smaak, krijgen z'n vrienden als ze voor het laatst bij hem op bezoek komen van die plakkerige witte bolletjes die ze met lauwe koffie weg moeten spoelen. Dat heeft toch niets met die persoon meer te maken?" Geen wonder dat Yo Linn Foster - "Ik ben geboren in The States en opgegroeid in Nederland." - een braakliggend terrein zag. Foster heeft haar culinaire sporen verdiend in de filmwereld. "Ik heb de catering voor veel Nederlandse en buitenlandse producties gedaan. Maar ik stuitte steeds vaker op acteurs met sterallures. Die vinden niets goed genoeg en willen altijd iets anders dan de rest. Daar heb ik niets op tegen, maar de arrogantie waarmee dat gebracht werd, stuitte me op het laatst behoorlijk tegen de borst. Het allerergst waren de dieetrages waar je mee te maken had. Had je Montignac, lagen al die actrices in de stress om de koolhydraatjes. Gek werd ik ervan. Nee, ik noem geen namen."
"Op een ochtend werd ik wakker en was de maat vol. Heel simpel. Daar had het overlijden van m'n moeder ook mee te maken. Ik besefte dat leven en dood met elkaar verbonden zijn door eten. Of een gebrek daar aan. Toen ik die link eenmaal had gelegd, wist ik hoe ik m'n leven in wilde richten." Foster kan nog niet van haar nieuwe beroep leven, maar heeft al wel enkele uitvaarten mogen cateren. "De dankbaarheid van die mensen als je erin geslaagd bent precies de stamppot te maken zoals moeder dat ook altijd deed."
Fosters actie mag dan impulsief lijken, ze heeft wel degelijk over deze stap nagedacht. Na rijp beraad vielen termen als crematiecateraar en rouwkok af. Foster: "Die benadrukten niet wat ik juist zo belangrijk vind: dienstbaar zijn aan mensen die dat nodig hebben. Een kosteres is dienstbaar aan de kerk, ze is belast met de dagelijkse zorg voor het gebouw en zorgt dat de diensten in goede orde verlopen. Ik heb bewust voor de vrouwelijke term gekozen en mezelf geen rouwkoster genoemd. Juist bij een uitvaart worden de traditioneel vrouwelijke karaktertrekken extra gewaardeerd. Ik kook in dienst- en dankbaarheid." (Marijke Streefkerk)
|
|
