Verschenen: 14-06-2001
BEGRAAFPLAATS VOOR MKZ-SLACHTOFFERS
 Dirk Driessen (48) is veehouder in Lunteren en is een van de boeren die zwaar is getroffen door de MKZ-crisis. “De hele veestapel moest vernietigd, ook Berta, onze prijskoe en onze lieveling.” Vooral dat laatste heeft Driessen sterk aangegrepen. “Niet alleen ik, het hele gezin is er nog steeds kapot van. Niet-boeren beseffen dat vaak niet, zien een boerderij uitsluitend als een economisch bedrijf. Maar je hecht aan je vee. En met sommige beesten bouw je een bijzondere band op. Zo’n beest was Berta. Dan is een verlies heel zwaar. Ik ben in de rouw, dat kun je rustig zeggen.”
Bij een goede rouwverwerking hoort een plek waar je naar toe kunt om de overledene te bezoeken en gedenken. “Maar ook dat is ons niet vergund,” laat Driessen enigszins verbitterd weten. “De dieren worden meegevoerd en afgemaakt en je ziet ze niet meer terug. Begraven kan niet omdat ze verbrand worden, maar ook een potje met as van je veestapel is absoluut uit den boze. Vooral dat laatste begrijp ik niet. Daaruit blijkt dat de overheid ons verdriet niet serieus neemt.”
Om toch een plaats te creëren waar hij en andere boeren met hun verdriet heen kunnen en stil kunnen staan bij hun verloren vee, heeft Driessen een ‘symbolische begraafplaats’ voor overleden vee opgericht. Hij heeft een deel van zijn land daarvoor vrijgemaakt. Daar kunnen boeren monumentjes, grafstenen en andere herdenkingstekens oprichten.
“Er is echt behoefte aan,” aldus Driessen. “Er zijn al zeven graven opgericht. De een plaatst een steen voor één bepaalde koe, de ander herdenkt heel zijn vee in één herdenkingsteken. Het is belangrijk een plaats te hebben waar je naar toe kunt gaan. En waar je anderen kunt ontmoeten die hetzelfde hebben meegemaakt, zodat je elkaar kunt steunen. Je begrijpt elkaar. Vooral op zondag is het hier druk.”
Om geen pottenkijkers te trekken zijn naam en woonplaats van Driessen veranderd. (Barbara Mastwijk jr.)
|
|
