Verschenen: 23-08-2001
HET LEVEN ALS SPEELFILM
Lang niet iedereen heeft z'n leven als een film aan zich voorbij zien trekken. Dat is maar goed ook, zo'n flits bevat zelden genoeg materiaal voor een avondvullende speelfilm. Dit gegeven weerhoudt regisseur en producent Frans Bokma de Breede er niet van IM-films te maken. "Avondvullend zou ik ze niet willen noemen. Een minuut of twintig is toch wel het maximum. Je destilleert de hoogtepunten uit iemands leven. Bij gewone mensen zit je dan al snel op rijbewijs, huwelijk, eerste en volgende kinderen en het ontroerende weerzien met oude dienstkameraden bij het 25-jarig huwelijksfeest. Met een beetje mazzel heeft de oudste zoon de bevalling van z'n vrouw op video, pik je ook het eerste kleinkind mee."
De toename van het aantal Nederlandse televisiezenders zette Bokma de Breede op het spoor van z'n huidige professie. "Als regisseur van commercials was ik al een kei in het lach-en-traan-werk. Ik ben ook dol op het soort filmpjes dat de kijker een warm melancholisch gevoel geeft. Zo'n gevoel van 'het was droevig, het was prachtig, maar we gaan met opgeheven hoofd verder'. Na de dood van Lady Di wilde elke zender het liefst z'n eigen Lady Di-filmpje, maar iedereen kwam met dezelfde beelden. Zonde, want juist van Diana was zat materiaal. Daar zag ik m'n kans." De regisseur werkt deels in opdracht - "de koninklijke familie heb ik voor Yorin gedaan, heel apart" en deels op eigen initiatief. "Zo'n Ramses Shaffy bijvoorbeeld, je kunt erop wachten… Kijk, op het tragisch verscheiden van Juliana is iedereen voorbereid, die films liggen al jaren op uitzending te wachten. Shaffy is een tijdje uit beeld geweest, af en toe vraagt iemand zich af hoe het met hem gaat, maar dan houdt het op. Ik ben voorbereid. Bij bn'ers heb je natuurlijk het voordeel dat er genoeg beeldmateriaal is. Bij de gewone man kom je dan bij acteurs, fotoalbumshots en oude Polygoonjournaals terecht. Daardoor is het kostbaarder om zo'n biopic voor particulieren te maken. Voor dat extra geld heb je dan tijdens de uitvaart en op typische familiedagen als Tweede Kerstdag wel een professioneel gedraaide film. Niet zo'n nauwelijks gemonteerd videootje van de achterneef met tremor aan z'n rechterhand." (Marijke Streefkerk)
|
|
