Verschenen: 26-11-2008 WEBLOG VAN TINY SCHOOL 25 Een dilemma Onlangs werd ik telefonisch benaderd door een nazorgmedewerkster van een uitvaartonderneming, die contact had gehad met de echtgenote van een overleden man waarvoor ik de afscheidsceremonie had verzorgd. Deze vrouw was de tweede echtgenote van de overledene, die eerder gescheiden was en twee (nu) volwassen kinderen had. De vrouw vond dat het afscheid goed was verlopen, maar ze had één opmerking over mijn benadering tot haar. Ze vond dat ik teveel op de hand van de kinderen van haar man was geweest en haar, hoewel ze al weer ruim 24 jaar getrouwd was, wat op de tweede plaats had geschoven. Hier zat ze toch wel mee, net alsof ik de 24 jaar dat zij getrouwd was geweest onvoldoende aan bod wilde laten komen. Natuurlijk is dat nooit mijn bedoeling geweest. Ik herinner me de gesprekken die ik met de vrouw en de kinderen heb gehad nog goed. Wat daarin heel duidelijk naar voren kwam, is dat de overledene zijn leven met zijn eerste echtgenote achter zich had gelaten (de kinderen waren bij de moeder gebleven) en een nieuw leven had opgebouwd met zijn tweede echtgenote. Deze tweede echtgenote had natuurlijk ook geen weet van al hetgeen er vroeger zich had afgespeeld. De kinderen wisten dat uiteraard wel en wilden hun relatie met vader zeker ook aan de orde laten komen. Na het eerste gesprek heeft de dochter via mail contact met mij opgenomen en haar gedachtegang over haar vader, zijn relatie met haar moeder en hoe hij zijn leven verder geleefd heeft met mij gedeeld. Wellicht dat ik hierdoor wat meer de kinderen centraal heb gesteld in mijn benadering tot de tweede echtgenote, waardoor zij zich tekort voelde gedaan. Het was duidelijk een situatie waarbij de diverse nabestaanden los van elkaar een deel van het leven van de overledene hadden meegemaakt. Het was zeker niet mijn bedoeling geweest dat de een meer aan bod kwam dan de ander. Maar over het geheel genomen vond de weduwe dat het afscheid goed was geweest. Dus het was volgens de nazorgmedewerkster niet nodig om contact met haar op te nemen en dit met haar te bespreken. Wat de nazorgmedewerkster mij wel meegaf, en daar zit ik toch enigszins mee, was dat ik me vooral moest richten op de opdrachtgeefster van een opdracht (de genoemde 2e echtgenote in dit geval) en niet zo direct op andere nabestaanden. Zij zijn voor de uitvaartonderneming geen opdrachtgever. Mijn uitgangspunt echter is dat ik zoveel mogelijk álle nabestaanden dát wil geven waarmee zij op een goede wijze afscheid kunnen nemen van hun dierbare overledene. Ik ben dan niet zo bezig met de functionele opdrachtgever, maar richt mijn aandacht op alle nabestaanden met wie ik in gesprek ben. Hoe daar precies mee om te gaan, vind ik een dilemma. Zeker omdat ik onlangs een afscheid heb verzorgd voor een vrouw, voor wie een vriendin (geen familie, geen relatie) het afscheid geregeld heeft. Tijdens het gesprek kwam aan de orde dat ook de dochter van de overledene, die al enkele jaren geen goed contact met haar moeder meer had, aanwezig zou zijn. Met deze dochter hadden ook de vriendin én de andere aanwezigen geen goede verstandhouding. En wie is dan het ‘belangrijkste’? De dochter die toch afscheid wil nemen van haar moeder of de vriendin die de opdrachtgeefster was? Het is goed gegaan, maar blijft een dilemma. Als collega’s dit lezen: herkent u zich in deze situatie en hoe gaat u daar mee om? ----------------------- Tiny School woont in Noord-Limburg en als ritueelbegeleider bij afscheid werkzaam in heel Nederland. Ook Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen kan hij ten dienste zijn. Hij wil nabestaanden behulpzaam zijn met het op hun eigen manier en volgens hun eigen levensovertuiging vorm en inhoud te geven aan de afscheidsplechtigheid. Eerdere bijdragen van Tiny: My way Voorbereiding Vakantie Bol wol en antraciet Rouw op je dak Wie beoordeelt uiteindelijk mijn kundigheid? Lees dit boek Standaard en toch niet standaard Precies B. De grens over Indisch feestje Uitvaartcongres Ook op de radio! Slechte weersomstandigheden Moeder van goede vriend Heel gewoon, maar toch heel bijzonder Pionier Interview Dood en leven Niet iedereens vriend Heel bijzonder Goed visitekaartje Eres tu Onder gelijken Terug naar archief...