Verschenen: 17-10-2008
TOBE VOOR DE LACH EN DE TRAAN
 Het eerste nummer van de uitvaartglossy ToBe is verschenen, nadat het al enkele maanden was aangekondigd. Valt het mee of tegen? Is het een aanwinst voor de bladenwereld? En gaat het echt over de dood?
Om met het laatste te beginnen, ja, het gaat inderdaad over de dood. Ik zeg dit, omdat het vorige uitvaartblad voor een gewoon publiek (dus geen vakblad), StraX geheten (bestaat dat eigenlijk nog?) ook beweerde dat het over de dood ging, maar de inhoud van het blad leek dit eerder te ontkennen – er werd over van alles en nog wat geschreven, en bitter weinig over de dood.
Dood verkoopt natuurlijk niet zo goed, probeer maar eens adverteerders te vinden. Met ToBe lijkt dat minder belangrijk, omdat het blad een initiatief is van Requiem uitvaartzorg, een ‘organisatie van kwaliteits-uitvaartondernemers’ (ik citeer nu). Requiem vertegenwoordigt zo’n 50 uitvaartondernemers door het hele land die het blad zullen uitreiken aan hun klanten. Daarnaast ligt het bij diverse boekhandels te koop voor 4,95 euro.
ToBe ziet er mooi uit. En wat het eerst opvalt als je het blad openslaat: veel vrolijk lachende mensen. Wat toch onverwacht is voor een blad dat gaat over leven, sterfelijkheid en dood. Of het nu de man is die stervende is – en zijn vrouw en kinderen – of de jonge weduwe, allen staan ze stralend en vooral lachend op de foto. De openingsfoto – een hilarische familiefoto die is genomen 45 minuten na de begrafenis van een ouder familielid – zet de trend voor de verdere inhoud van het blad.
ToBe is een feelgood blad, zoals je feelgood movies hebt. Het bevat vooral persoonlijke, menselijke verhalen, waarin je troost en herkenning vindt, en waarbij je soms een traan kunt laten. Een blad voor stervenden en rouwenden, de ondertitel ‘tijdschrift dat met je meeleeft’ is dan ook geheel juist.
De actualiteit komt geheel niet aan bod. Het blad verscheen bijna in dezelfde week dat de Tweede Kamer de herziening op de Wet op de lijkbezorging goedkeurde en en passant nog enkele belangrijke amendementen aannam. Maar over thanatopraxie bijvoorbeeld – toch een belangrijke nieuwe dienst waarmee elke nabestaanden binnenkort te maken kan krijgen – valt niets te lezen.
Foutjes en slordigheden zijn er ook te vinden, en dan wreekt het zich wellicht dat ToBe een redactie heeft die geheel nieuw is in de uitvaartwereld. Er staat een stukje in over cryomeren, de redactie schrijft: ‘Het wordt nog nauwelijks toegepast, maar het zal snel terrein winnen.’ Oh? Weet ToBe iets wat wij niet weten? Vooralsnog is de praktijk van het cryomeren heel ver weg. En er staan zogenaamde nieuwtjes in die feitelijk gewone advertenties of advertorials zijn. Het zou toch prettiger zijn als dit er bij stond.
ToBe is een mooi vormgegeven blad voor mensen die graag lezen over emoties en persoonlijke levensverhalen. Wat dat betreft is het geen opvolger van Doodgewoon. ToBe verschijnt twee keer per jaar, nummer 2 komt uit in april 2009.
(Anja Krabben, voorheen hoofdredacteur van Doodgewoon.)
|
|
