Verschenen: 24-01-2002
GEJA VAN DE WETERING, VERZORGT OVERLEDENEN, BEGELEIDT BIJ ROUW EN GEEFT VOORLICHTING
 Warme wollen sokken
Mensen tegenkomen die zo lang in het vak zitten, dat ze volledig ongevoelig zijn geworden en het zelf helemaal niet in de gaten hebben dat ze de meest pijnlijke opmerkingen voor de nabestaanden maken. Dat hoopt Geja van de Wetering nooit meer mee te maken. Ze vindt het juist een eer bij mensen te mogen komen, die zojuist hun dierbare hebben verloren.
Naam: Geja van de Wetering
Leeftijd: 44
Beroep: Oprichter van het bedrijf
Geja van de Wetering dat zich bezighoudt met overledenenzorg, opbaring, rouwbegeleiding en voorlichting.
1. Hoe bent u in de uitvaartwereld terechtgekomen?
Op elfjarige leeftijd verloor ik mijn vader. Dit overlijden had een enorme impact op mijn verdere leven. Misschien ook mede daardoor, heb ik van nature een grote belangstelling voor de dood en alles wat daarmee samen hangt. Toen ik zeven jaar geleden wederom zo met de dood geconfronteerd werd door het overlijden van mijn broer, werd alles erg betrekkelijk voor mij. Mijn leven veranderde, ik voelde enorme pijn en moest dwars door mijn verdriet heen, of ik wilde of niet, ik kon niet anders. In die tijd zijn er vele tranen gevallen. Het luchtte op, en daarna kon ik weer beter verder. Het was een bijzonder proces waarin ik er langzaam achter kwam, dat ik mij erg betrokken voelde bij mensen in verdriet. Na een stage bij een uitvaartonderneming, kon ik al snel een vaste baan krijgen.
2. Wat zijn de mooie kanten uw beroep?
Nog steeds voel ik het als een eer bij mensen te mogen komen, die zojuist hun dierbare hebben verloren. Het voelt heel bijzonder om mensen keuzes voor te leggen en hen daarbij te ondersteunen. Toegankelijkheid vind ik daarbij erg belangrijk. Mensen moeten je kunnen vertrouwen, ze moeten alles durven vragen en weten dat niks gek is. Het geeft veel voldoening als mensen die ruimte die ik probeer te creëren met beide handen aanpakken, en daarbij voorzichtig hun eigen grens durven te verleggen, door bijvoorbeeld toch te helpen met het aankleden van hun overleden dierbare, en dan later zeggen, het was helemaal niet zo eng als ik dacht. Op die momenten voel ik mij rijk, zo kan ik een bijdrage leveren aan een ‘goed' afscheid.
3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Je bent van harte welkom, het zal je leven verrijken.
4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Ik was binnenhuisarchitect en dat beviel op zich erg goed. Daar was ik zeker in door gegaan als dit werk mij niet zozeer had geraakt. Mensen prettig te laten wonen, heeft ook alles met gevoel te maken.
5. Wat is uw mooiste ervaring?
Vele. Als ik zie dat mensen zichzelf overwinnen, en grenzen verleggen die ten goede komen aan henzelf en hun dierbare. Als ze er zelf achter komen welke kracht ze bezitten. En dan die ene keer, toen ik een lieve mevrouw kon overtuigen ruim de tijd te nemen naar de zoektocht van de warme wollen sokken, die haar moeder zo graag aan had.
6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
Mensen tegenkomen die zo lang in het vak zitten, dat ze volledig ongevoelig zijn geworden en het zelf helemaal niet in de gaten hebben dat ze de meest pijnlijke opmerkingen voor de nabestaanden maken.
De dood betekent voor mij...
Er elke dag heel dicht bij zijn, iets mystieks, overgaan naar een ander leven.
Op 2 november 2002 organiseert Geja van de Wetering een expositie in Zwolle met als thema: ‘liefdevol afscheid nemen'. Voor meer informatie houdt haar website in de gaten. www.gejavandewetering.nl
|
|
