Verschenen: 08-08-2008 WEBLOG VAN TINY SCHOOL 21 Heel bijzonder Het was deze week voorpaginanieuws in Noord Limburg. In het regionale dagblad De Limburger stond op de voorpagina een grote foto van een bijzonder afscheid. Een vrouw, die bij leven een groot natuurliefhebster was en graag wandelde en fietste, werd per fiets naar kerk en haar laatste rustplaats gebracht. Haar man fietste en ook familie, vrienden en kennissen gingen met de fiets. Een wijze van vervoer waar je als ingewijde in de uitvaartwereld al lang weet van hebt, maar door zo’n artikel word je er op geattendeerd dat lang niet iedereen van de vele mogelijkheden van afscheid nemen op de hoogte is. Als er dan eens iets gebeurt dat afwijkt van de standaard, is het voorpaginanieuws. Mooi, want zo wordt feitelijk ‘reclame gemaakt’ om afscheid te nemen op de manier die het beste bij je past. Ik hoop van ganser harte dat ook de invulling van de begrafenisplechtigheid persoonlijk is geweest, want dat vermeldt het bericht verder niet. Een bijzonder afscheid heb ik persoonlijk ook mogen meemaken bij het overlijden van een 13-jarige jongen. De voorbereiding ervan verliep wat angstig, omdat ik in de nacht nadat ik het eerste gesprek met de nabestaanden had gehad, getroffen werd door een acute niersteenaanval. En ik kan u verzekeren, dat is geen pretje. Om 4 uur ’s nachts naar de huisartsenpost, dan eerste hulp in het ziekenhuis en een opname. Toen de pijn wat gezakt was, zat ik wel in twijfel ‘wat moet ik doen met die uitvaart? Moet ik de opdracht teruggeven of even afwachten?’ Als je eenmaal in de molen van het ziekenhuis zit, ben je er nog niet zomaar uit. Onderzoekje, foto, medicatie, even afwachten. Op een gegeven moment toch maar een collega gebeld met de vraag of zij in eerste instantie de koerier wilde zijn tussen mij en de familie. Gelukkig had ik al snel na het 1e gesprek een eerste opzet gemaakt voor de bijeenkomst. Dat doe ik meestal pas de volgende dag vroeg in de ochtend, maar nu had ik er ’s avonds al aangewerkt. Mijn collega wilde me graag helpen en dit heb ik dan ook telefonisch voorgelegd aan de familie. Zij waren het hier mee eens en mijn collega Trees is dus op bezoek geweest bij de familie. Met hetgeen ik voorstelde waren zij het in grote lijnen eens en zo kon ik in het ziekenhuis al wat verder werken. Ik miste de computer, maar het proces kon in ieder geval doorgang vinden. Daags voor de uitvaart mocht ik het ziekenhuis weer verlaten. Ik heb snel contact opgenomen met de familie. Naast hun eigen verdriet waren zij ook bezorgd om mijn gezondheid. Erg lief. De afscheidsbijeenkomst is mooi verlopen. Er was livemuziek van de muziektherapeut van de overleden jongen, zijn vriendjes bliezen bellen over zijn kist, en met het oplaten van ballonnen (met voorop een Sponge Bob-ballon, want daar hield hij van) konden zijn ouders, zijn zusjes, familie en vrienden hem ook letterlijk loslaten. Dit afscheid was geen voorpaginanieuws, maar wel heel bijzonder. ----------------------- Tiny School woont in Noord-Limburg en als ritueelbegeleider bij afscheid werkzaam in heel Nederland. Ook Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen kan hij ten dienste zijn. Hij wil nabestaanden behulpzaam zijn met het op hun eigen manier en volgens hun eigen levensovertuiging vorm en inhoud te geven aan de afscheidsplechtigheid. Eerdere bijdragen van Tiny: My way Voorbereiding Vakantie Bol wol en antraciet Rouw op je dak Wie beoordeelt uiteindelijk mijn kundigheid? Lees dit boek Standaard en toch niet standaard Precies B. De grens over Indisch feestje Uitvaartcongres Ook op de radio! Slechte weersomstandigheden Moeder van goede vriend Heel gewoon, maar toch heel bijzonder Pionier Interview Dood en leven Niet iedereens vriend Terug naar archief...