Verschenen: 30-04-2008
GEDRAGSTHERAPIE HELPT NA EEN VERLIES DOOR SUïCIDE
Het verwerken van het verlies van een nabestaande blijkt niet groter als het een overlijden betreft als gevolg van zelfdoding. Wel blijken nabestaanden van mensen die door zelfdoding overlijden al vóór de zelfdoding gevoeliger te zijn voor psychische problemen dan nabestaanden van mensen die door een natuurlijke oorzaak overleden. Cognitieve gedragstherapie helpt hierbij.
Dit alles wordt geconcludeerd door UMCG-promovenda Marieke de Groot. Na een verlies door het overlijden van een dierbare kampt 5-15% van de nabestaanden met problemen in de verwerking van het verlies. Dit kan zich uiten in het gevoel dat het leven geen zin meer heeft, intens verlangen naar de overledene en gedachten aan suïcide. De Groot onderzocht of een overlijden als gevolg van zelfdoding de kans vergroot op problemen met het verwerken van het verlies. Dit bleek niet het geval.
Wel bleek dat nabestaanden van mensen die door zelfdoding overlijden al vóór de zelfdoding gevoeliger zijn voor psychische problemen dan nabestaanden van mensen die door een natuurlijke oorzaak overleden. De kans op een problematische verliesverwerking hangt samen met die gevoeligheid en niet met het feit dat het overlijden het gevolg was van zelfdoding.
Kortdurende familiegerichte cognitieve gedragstherapie (FGT) helpt beter om schuldgevoelens bij nabestaanden te verminderen dan andere vormen van nazorg, zoals de huisarts, de psycholoog of alternatieve vormen van hulp, zo blijkt verder uit het onderzoek. Ook blijkt dat huisartsen een sleutelrol zouden kunnen vervullen door suïcidegedachten bij nabestaanden te identificeren. Door deze nabestaanden te verwijzen naar FGT, zouden huisartsen kunnen bijdragen aan het voorkomen van suïcidaal gedrag. Nabestaanden die geen schuldgevoelens en suïcidegedachten hebben, zouden hun verlies bij voorkeur zonder professionele hulp moeten verwerken, zo stelt De Groot.
|
|
