Verschenen: 20-02-2008
WEBLOG VAN MARJANNE STAAL 14
 Betrokken
In de beginperiode van mijn werk in de uitvaartverzorg begeleidde ik meneer de Boer (83 jaar) na het overlijden van zijn vrouw. Meneer de Boer was verdrietig en ontroostbaar. Steeds maar weer vertelde hij me hoe verdrietig hij was en hoe erg hij zijn vrouw zou gaan missen. Hoeveel hij van haar hield werd hem nu pas echt duidelijk nu zij er niet meer was.
Samen met meneer de Boer heb ik zijn vrouw gewassen en gekleed. Omdat hij bijna blind is had hij zijn gezicht bijna op haar buik toen hij haar waste. “Kijk toch eens hoe mooi ze is, och lieverd, mijn liefje, mijn liefje, wat ben je mooi.” Het was ontroerend om te zien hoeveel liefde hij in het wassen legde. Toen de verzorging klaar was en mevrouw de Boer in de voorkamer op bed lag, vroeg hij of ik foto’s van haar wilde maken. Hij kon de foto’s dan later onder zijn vergrotingscamera leggen om te zien hoe mooi ze was.
Het werd een intensieve begeleiding en het kostte veel moeite om hem in die dagen zover te krijgen dat hij keuzes voor de uitvaart ging maken. Hij huilde de hele dag en het enige wat hij wilde was over zijn vrouw praten. Ik besteedde veel tijd aan deze uitvaart, mede door het feit dat meneer de Boer geen kinderen heeft en door zijn slechte zien behoorlijk gehandicapt is.
Twee maanden na de uitvaart heb ik samen met meneer de Boer de as van zijn vrouw bij het crematorium opgehaald. In een border in de tuin heeft hij de as verstrooid en hebben wij er allebei een witte roos bijgelegd. Ik heb hem in die week daarna nog geholpen bij het schrijven van de enveloppen voor de bedankkaartjes omdat hij zo slecht ziet.
Ik nam me voor daarna het contact af te bouwen en beloofde hem over een maand of drie nog eens langs te komen om te horen hoe het met hem ging. Toen we afscheid namen in de gang werd hij erg emotioneel en hij probeerde me op mijn mond te zoenen. Ik schrok en weerde hem af. “Ik geloof niet dat dit zo’n goed plan is,” stamelde ik en ik ben min of meer het huis uitgevlucht.
Ik heb na een paar maanden nog een keer telefonisch contact met meneer de Boer gehad en een jaar later stond hij bij mij op de stoep met een bosje narcissen uit eigen tuin. Als dank voor mijn goede zorgen en of ik nog eens langs kwam.
Was ik te betrokken geweest bij meneer de Boer? Had ik hem misschien ongewild een andere indruk gegeven? Ik heb er lang over nagedacht en ik vind nog steeds dat er niets mis is met een stukje extra aandacht als iemand alleen en hulpbehoevend achterblijft. Iemand met een groot verdriet reageert blijkbaar gevoeliger en dat is iets waar ik nu wel rekening mee houdt.
----------------------------------
Marjanne Staal werkt als zelfstandig uitvaartverzorgster in Zwolle. Ze vindt het mooi de ‘gewone’ en bijzondere voorvallen uit haar werk via dit weblog met anderen te kunnen delen. Ze hoopt op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan meer openheid omtrent alles rondom de dood en de uitvaart. Meer over haar manier van werken is te vinden op www.marjannestaal.nl.
Eerdere bijdragen van Marjanne:
Pieter
Moeder Aaltje
Kil
Nachtmerrie
Maartje
Wim
Weer samen
Vogel gevlogen
Limonadefles op graf
Moeke
Voorgesprek
Paul de Leeuw
|
|
