Verschenen: 04-12-2007
VEEL CHRONISCH ZIEKEN WILLEN THUIS STERVEN MAAR DOEN DAT NIET
De meeste Nederlanders sterven het liefste thuis. Maar slechts een derde van de chronisch zieken lukt dat ook.
Dit blijkt uit onderzoek van Nivel in opdracht van het ministerie van VWS. De studie is gebaseerd op gegevens uit 2006. In 2006 is 32% van de mensen met kanker of andere chronische aandoeningen thuis gestorven; 27% stierf in het ziekenhuis, 25% in het verpleeghuis en 15% elders.
Dat is opmerkelijk omdat in de wetenschappelijke literatuur de plaats van sterven meer en meer als een belangrijke kwaliteitsindicator voor goede palliatieve zorg wordt gezien. Thuis sterven stelt mensen in staat zo lang mogelijk de regie te behouden over hun eigen leven. Onderzoek uit 2005 liet zien dat 73% van de algemene bevolking thuis de beste plaats vindt om te sterven voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn. Ook terminale patiënten zelf geven veelal aan thuis te willen sterven.
Het Ministerie van VWS heeft palliatieve zorg als belangrijk speerpunt. Net als in vorige kabinetsperiodes wordt palliatieve zorg gezien als zorg die waar mogelijk thuis gegeven moet worden en anders zo ‘thuis’ mogelijk.
Het aandeel patiënten dat in een ziekenhuis sterft lijkt iets te zijn afgenomen, het aandeel dat sterft in een verpleeghuis is iets toegenomen. NIVEL-onderzoeker Anneke Francke: “Toch sterft nog steeds bijna eenderde in het ziekenhuis. Dit impliceert dat patiënten in de palliatieve fase nog zijn opgenomen. Het is bekend dat er thuis in de laatste week soms nog crisissituaties ontstaan, doordat de symptomen te ernstig worden en onvoldoende kunnen worden bestreden of de mantelzorg het niet meer aankan. Extra aandacht voor ondersteuning van mantelzorgers is dus essentieel.”
Bijna 90% van de overledenen had een Nederlandse herkomst, 8% was westers allochtoon, 2% niet-westers allochtoon. Niet-westerse allochtonen overlijden even vaak thuis als autochtone Nederlanders. Maar zij overlijden relatief vaak in het ziekenhuis en weinig in een verpleeg- of verzorgingshuis. Francke: “Dit hangt deels samen met de leeftijdsopbouw, voor een ander deel waarschijnlijk met het feit dat veel mensen uit bijvoorbeeld Turkije en Marokko negatief oordelen over opname in een verpleeg- of verzorgingshuis. In deze culturen is het voor velen een schande om oudere familieleden te laten opnemen. Een ziekenhuisopname heeft echter een medische noodzaak en wordt niet primair gezien als vervanging van familiezorg. Wat sterven in het ziekenhuis acceptabeler maakt.”
|
|
