Verschenen: 23-10-2007
WEBLOG VAN MARJANNE STAAL 10
 Moeke
Vorige week werd ik gebeld door Marieke, ik had vier maanden geleden de uitvaart van haar ‘Moeke’ verzorgd. Ze vertelde in dat gesprek dat ze de uitvaart als heel bijzonder had ervaren omdat het zo’n groot verschil was geweest met hoe het bij hun ‘Pake’ was gegaan.
Pake had aangegeven dat hij na zijn overlijden uit huis gebracht moest worden en dat hij niet wilde dat iemand hem daarna nog zou zien. “Dood is dood, en ik wil geen ‘poppekastje’ kijken,” had hij gezegd. En zo gebeurde het ook.
Nadat Moeke in een verzorgingstehuis overleed werd ze naar haar eigen huisje gebracht en op haar eigen bed opgebaard. Haar zoon woonde één huis verder en in de dagen tot de uitvaart was het een heen en weer geloop van kinderen en kleinkinderen die elkaar aflosten bij het bed van hun Moeke.
Op de dag van de uitvaart heb ik de baarplank naar het huisje gebracht en me daarna teruggetrokken in de tuin met een kopje koffie. De kinderen hebben Moeke samen van bed getild en in haar een Afrikaanse doek gewikkeld. Daarna werd ze op de baarplank gelegd. In de plooien van de doek werden overal bloemen en bladeren gestoken. Toen ze na een half uur klaar waren riepen ze me en lieten me trots zien hoe het geworden was. Het was mooi om te zien hoe liefdevol alles gebeurde.
In het crematorium aangekomen werd de baar op schraagjes in de aula gezet. Dit afscheid zou in besloten kring plaatsvinden en de kinderen en kleinkinderen gingen in een kring om de baar heen staan of zitten. Er was geen draaiboek, alleen de muziek was van te voren uitgezocht.
Het ontstond allemaal vanzelf, af en toe nam iemand het woord om een herinnering aan Moeke op te halen. Er werd gelachen om een bepaalde anekdote, er waren tranen om een herinnering. Een kleinzoon zong een liedje voor Moeke en een dochter vertelde voor het laatst aan haar Moeke hoe trots ze op haar was. Bij het laatste muziekstuk werd er om de baar gedanst en daarna werd ze door haar kinderen en kleinkinderen begeleid naar de ovenruimte.
Marieke vertelde aan de telefoon dat deze manier van afscheid nemen bij haar bepaalde angsten had weggenomen. Dat er bij haar ruimte was gekomen om een aantal dingen rondom haar eigen uitvaart los te laten en deze tezijnertijd in te laten vullen door haar man en kinderen.
----------------------------------
Marjanne Staal werkt als zelfstandig uitvaartverzorgster in Zwolle. Ze vindt het mooi de ‘gewone’ en bijzondere voorvallen uit haar werk via dit weblog met anderen te kunnen delen. Ze hoopt op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan meer openheid omtrent alles rondom de dood en de uitvaart. Meer over haar manier van werken is te vinden op www.marjannestaal.nl.
Eerdere bijdragen van Marjanne:
Pieter
Moeder Aaltje
Kil
Nachtmerrie
Maartje
Wim
Weer samen
Vogel gevlogen
Limonadefles op graf
|
|
