Verschenen: 14-09-2007
WEBLOG VAN TINY SCHOOL 9
 Precies B.
In mijn column van februari dit jaar heb ik aandacht besteedt aan de voorbereiding van de uitvaart van twee mensen, die toen nog in leven waren. Twee mensen die geen bekenden waren van elkaar en niets met elkaar te maken hadden, maar mij beiden hadden benaderd om samen met hen hun afscheid voor te bereiden, geheel volgens hun eigen wensen. Inmiddels is één van hen overleden, na een ernstig ziekbed van ruim anderhalf jaar.
Op de laatste dag van mijn vakantie aan de Edersee in Duitsland, werd ik 's morgens vroeg gebeld door Ans van Druten (uitvaartverzorgster) dat B. overleden was. Toch nog plotseling, maar gelukkig wel in het bijzijn van zijn echtgenote. De gang van zaken, zoals vooraf afgesproken, was al in gang gezet. B. werd opgebaard in zijn garage en afspraken omtrent tijdstip van crematie was al vastgesteld.
Zodra ik zaterdags weer thuis was, ben ik op bezoek gegaan en heb samen met echtgenote en zus van de overledene de crematieplechtigheid voorbereidt. B. was van plan geweest zijn levensverhaal zelf te schrijven en hoewel vele voorbereidingen wel zijn gelukt, zoals het zelf maken van zijn kist, het branden van muziek op c.d., heeft hij dit niet kunnen voltooien. Het begin was er en ik heb dat verder tot een compleet verhaal gemaakt. Dat kon omdat ik al vele gesprekken met B. had gevoerd. Toen ik het verhaal aan zijn echtgenote en zijn zus voorlas, was het voor hen net alsof B. het zelf had geschreven.
B. was thuis in zijn eigen garage, omringd door zijn eigen spullen, opgebaard en zijn zelfgebouwde en geschilderde kist stond onder een partytent in de tuin. Voor de rust in huis hadden Ans en ik geadviseerd dat er vaste tijden voor bezoek moesten zijn. Daar heeft ieder zich ook netjes aan gehouden.
Aanvankelijk was er enige schroom om iets zelf op de kist te schrijven of te tekenen, maar toen de eerste gedichtjes, tekst en tekeningen verschenen, was dit voor de anderen mooi om te bekijken en te lezen én ook zelf iets op de kist achter te laten. Zelfs tante van 85 schreef een mooie herinnering.
B. had zelf zijn kist gemaakt en exact de maximale maten aangehouden, die het crematorium hem hadden doorgegeven. Hij had ook voor een speciale auto als rouwauto gekozen, maar toen bleek dat de kist niet in deze auto paste. Zijn echtgenote reageerde met de opmerking: "Dat is precies B.! Dit hoort bij hem." We hebben hem dan ook vervoerd met de achterklep vastgebonden.
In het crematorium hebben we op waardige wijze afscheid genomen. Ik heb zijn levensverhaal verteld, zittend naast zijn kist, op dezelfde wijze als ik diverse malen naast zijn bed heb gezeten. De inbreng van de familie was mooi en goed en na afloop zei zijn echtgenote dat het nog veel mooier was dan dat ze gehoopt had. Tijdens de gesprekken met B. had zij al het goede gevoel gehad dat het zou verlopen volgens de wens van B. "Maar het was nog honderd keer mooier."
Ook voor Ans van Druten (Uitvaartverzorging) en mij was het een mooi en goed afscheid, dat we met z'n tweeën hebben gedaan. Op onze manier en geheel volgens de wens van overledene en nabestaanden. Niet wat volgens de verzekeringspolis of bij een uitvaartbedrijf gebruikelijk is. Er was geen enkele druk van die kant, alles ging op een relaxte manier. Een afscheid waarop de overledene vanaf de plek waar hij nu is, en waar het gezin, familie en verdere nabestaanden, maar ook wij als professionals tevreden op mogen terugkijken.
-----------------------
Tiny School woont in Noord-Limburg en als ritueelbegeleider bij afscheid werkzaam in heel Nederland. Ook Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen kan hij ten dienste zijn. Hij wil nabestaanden behulpzaam zijn met het op hun eigen manier en volgens hun eigen levensovertuiging vorm en inhoud te geven aan de afscheidsplechtigheid.
Eerdere bijdragen van Tiny:
My way
Voorbereiding
Vakantie
Bol wol en antraciet
Rouw op je dak
Wie beoordeelt uiteindelijk mijn kundigheid?
Lees dit boek
Standaard en toch niet standaard
|
|
