Verschenen: 24-08-2007
WEBLOG VAN MARJANNE STAAL 8
 Vogel gevlogen
Ik was voor een eerste gesprek bij Inge de Boer omdat haar vader overleden was. Toen we het er samen over hadden op welke dag van de begrafenis zou moeten plaatsvinden, meldde ik haar dat vrijdag voor mij niet mogelijk zou zijn. Op haar nogal ongewone reactie: “O, dat maakt niet uit, je hoeft er toch niet bij te zijn,” reageerde ik verbaasd.
Ze legde uit dat haar vader in het bijzijn van haar, haar vriend en de 4 kleinkinderen begraven zou worden. De enige die daar bij mocht zijn was een pastoraal medewerkerster. Er zou ook geen afscheidsdienst voorafgaande aan de begrafenis plaatsvinden.
Inge vertelde dat ze de afgelopen jaren intensief voor haar vader gezorgd had. Na een ziekte begon hij te dementeren en de laatste jaren was er weinig echt contact meer. Het afscheid van haar vader had eigenlijk al in fases plaatsgevonden.
Ze was wel verdrietig dat haar vader er straks niet lijfelijk meer zou zijn, maar het afscheid van hem had ze al voor een groot deel achter de rug toen hij overleed. Ze was dol op haar vader maar ze was blij dat aan zijn lijden een eind gekomen was, ze gunde haar vader de rust. Samen met haar vader had ze een paar jaren geleden een plekje uitgezocht op de begraafplaats van zijn keuze. Daar wilde hij begraven worden.
Op de dag van de uitvaart werd meneer De Boer in een witte kist met een witte rouwauto opgehaald bij het uitvaartcentrum. Met z’n zessen reden Inge en haar familie achter de rouwauto aan. Bij de begraafplaats hielp een van mijn medewerkers met de kist naar het graf dragen en op het graf zetten. Daarna trok zij – zoals afgesproken met Inge – zich terug, samen met de begraafplaatsmedewerker.
Later die week had ik Inge aan de telefoon, ze was heel blij met hoe alles rond de begrafenis verlopen was. Ze had het afscheid van haar vader op deze manier als heel eigen en fijn gevonden, het was precies zoals zij en haar vader het besproken hadden.
De pastoraal medewerker had een korte dienst gehouden bij het graf en ze hadden een drietal muziekstukken laten spelen. Al die tijd zat er een vogel op de berg zand naast het graf. Pas toen ze afgesloten hadden met een gebed en de pastoraal medewerker ‘Amen’ zei, vloog de vogel weg.
----------------------------------
Marjanne Staal werkt als zelfstandig uitvaartverzorgster in Zwolle. Ze vindt het mooi de ‘gewone’ en bijzondere voorvallen uit haar werk via dit weblog met anderen te kunnen delen. Ze hoopt op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan meer openheid omtrent alles rondom de dood en de uitvaart. Meer over haar manier van werken is te vinden op www.marjannestaal.nl.
Eerdere bijdragen van Marjanne:
Pieter
Moeder Aaltje
Kil
Nachtmerrie
Maartje
Wim
Weer samen
|
|
