Verschenen: 11-08-2007
WEBLOG VAN TINY SCHOOL 8
 Standaard en toch niet standaard
Als ceremonieleider bij afscheid ben je natuurlijk niet alleen werkzaam voor anderen. Ook in je eigen privésituatie wordt je met de dood geconfronteerd. Op 8 augustus is mijn schoonmoeder begraven en heb ik als klant de werkwijze van de uitvaartverzorging (DELA), de parochie en de avondwakegroep die uit vrijwilligers bestaat mee kunnen maken.
Hoewel er in de woonomgeving van mijn schoonmoeder een aantal uitvaartondernemingen werkzaam zijn, komt er, als je de melding doorgeeft aan DELA, een uitvaartverzorgster uit Deurne. Dus niet iemand die de plaatselijke situatie kent wat betreft parochie, kerk, begraafplaats, gewoontes e.d. Over deze grouw geen kwaad woord, zij heeft haar werk uitstekend gedaan, maar wel volgens de regels van DELA. Dus hetgeen er in de polis staat wordt uitgevoerd en dat is standaard.
De wens van de familie was om moeder thuis op te baren. Dat is ook prima gegaan. De mensen die dit verzorgden, hebben dat goed gedaan en voor ons kinderen en kleinkinderen was het erg fijn om moeder en oma bij ons te hebben. Echter, vanuit DELA is slechts eenmaal een lijkschouwer geweest (een ander persoon dan de uitvaartverzorgster). De uitvaartverzorgster is niet meer geweest, heeft wel een keer telefonisch contact opgenomen om te vragen hoe het ging. En op de dag van de uitvaart was er een uitvaartleider, die wij nog niet eerder ontmoet hadden, alleen telefonisch gesproken. Als je zelf weet hoe alles in z'n werk gaat, is daar niets mis mee, maar het is geen persoonlijke betrokkenheid, terwijl daar wel in reclame-uitingen mee geschermd wordt.
Zonder mezelf op te dringen, probeer ik in mijn werk toch zoveel mogelijk contact te hebben met de nabestaanden. Ik vind dat daarbij ook het initiatief van mij moet uitgaan en ik niet moet denken: Als ze vragen hebben, moeten ze maar bellen. Gelukkig is mijn ervaring met andere (particuliere) uitvaartondernemingen positiever. Geven zij wel de nabestaanden het gevoel geven dat ze er tijdens deze dagen volledig voor hen zijn.
De pastoor van de parochie heeft bij de uit uitvaart van mijn schoonmoeder zijn uiterste best gedaan. Omdat ik zelf veel wil en kan doen, heb ik daarin natuurlijk ook mijn familieleden gestimuleerd en samen hebben we de beide diensten (avondwake en uitvaartdienst) ingevuld. Ook de samenwerking met de vrijwilligers van de avondwake was goed. Wel heb ik zelf de boekjes gemaakt, wat ik in mijn werk ook vaak mijn taak vind.
Gezamenlijk met echtgenote, kinderen, schoonbroers en -zussen, neefjes en nichtjes hebben we er een fijn en goed afscheid van gemaakt. Er is veel gehuild, maar ook gelachen en we waren allemaal samen. Het is ook mooi te ervaren hoe eenieder omgaat met dit afscheid nemen. Een van mijn kinderen kon eerst alleen van een afstand naar oma kijken, maar ging er uiteindelijk toch naar toe, en zat op een gegeven moment samen met haar zussen, neefjes en nichtjes bij oma. Terwijl mijn jongste dochter van 10 heel onbevangen naar oma ging, haar aanraakte en anderen begeleidde.
Het levensverhaal is geschreven en voorgelezen door de zoon die nog bij moeder thuis woonde. Ja, we hebben goed afscheid van haar genomen.
-----------------------
Tiny School woont in Noord-Limburg en als ritueelbegeleider bij afscheid werkzaam in heel Nederland. Ook Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen kan hij ten dienste zijn. Hij wil nabestaanden behulpzaam zijn met het op hun eigen manier en volgens hun eigen levensovertuiging vorm en inhoud te geven aan de afscheidsplechtigheid.
Eerdere bijdragen van Tiny:
My way
Voorbereiding
Vakantie
Bol wol en antraciet
Rouw op je dak
Wie beoordeelt uiteindelijk mijn kundigheid?
Lees dit boek
|
|
