Verschenen: 25-06-2007
WEBLOG VAN MARJANNE STAAL 6
 Wim
Ik had een voorgesprek met Wim, zijn vrouw en hun vijf zonen. Wim (58) had een ongeneeslijke vorm van darmkanker en had hooguit nog zes maanden te leven.
Om zich samen met zijn gezin goed voor te bereiden op wat er komen ging, had zijn vrouw mij uitgenodigd voor een gesprek. Van te voren had zij mij via de mail al een aantal vragen van haar man en haar zelf toegestuurd.
Tijdens dat gesprek kwam ook uitgebreid aan de orde wat de rol van de kleinkinderen in het geheel zou kunnen zijn. Er waren 6 kleinkinderen in de leeftijd van 9 tot 16 jaar. Het ging om vragen als: Hoe oud moet een kind zijn om mee te gaan naar de begrafenis?, Is het goed als een kind opa nog een kusje geeft als opa dood is? En: Waar betrek ik de kleinkinderen bij en waar hou ik ze bij weg?
Ik heb ze uitgelegd dat het goed is om kinderen overal bij te betrekken en dat een kind heel goed zijn eigen grenzen kan aangeven. Dat je een kind niet moet dwingen maar wel kunt uitnodigen bij alles wat er gebeurt rond het overlijden en het afscheid nemen. Ook heb ik lees- en informatieboekjes achtergelaten om de kleinkinderen goed te kunnen voorbereiden op het naderende afscheid van opa.
Ruim drie maanden later werd ik gebeld dat Wim rustig was ingeslapen in het bijzijn van zijn vrouw, zoons en schoondochters en alle kleinkinderen. In de maanden daarvoor hadden de zoons regelmatig de boekjes doorgelezen met hun kinderen. Toen ze ’s nachts gebeld werden dat het einde naderde, besloten ze gezamenlijk de kleinkinderen mee te nemen en niet naar een oppasadres te brengen. Dat iedereen er bij was rond het sterfbed van hun man, (schoon)vader en opa, hadden ze als heel warm en troostvol ervaren. Na het overlijden troostten de kleinkinderen elkaar, zelfs de twee die elkaar anders altijd in de haren zaten.
Mijn inbreng over waar je kinderen bij kunt betrekken had deze familie op hun eigen manier ingevuld. Deze manier had ik niet genoemd, maar ik vind het wel heel bijzonder dat het zo gegaan is.
----------------------------------
Marjanne Staal werkt als zelfstandig uitvaartverzorgster in Zwolle. Ze vindt het mooi de ‘gewone’ en bijzondere voorvallen uit haar werk via dit weblog met anderen te kunnen delen. Ze hoopt op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan meer openheid omtrent alles rondom de dood en de uitvaart. Meer over haar manier van werken is te vinden op www.marjannestaal.nl.
Eerdere bijdragen van Marjanne:
Pieter
Moeder Aaltje
Kil
Nachtmerrie
Maartje
|
|
