DOODGEWOON informeert en amuseert over zaken rond de dood - sinds 1994
Verschenen: 23-05-2007
DE DOOD OP FOTOFESTIVAL NAARDEN

Vergankelijkheid, de dood en fotografie hebben een innige relatie. Fotografie gaat hand in hand met de behoefte om vast te leggen wat verandert, voorbijgaat en verdwijnt.


Schrijfster Susan Sontag noemt fotografie, in haar bekende essay On photography, 'de uitvinding van sterfelijkheid'. Ze schrijft: 'Door middel van foto's volgen we op de meest intieme, verontrustende manier de werkelijkheid van hoe mensen ouder worden. Door te kijken naar een oude foto van jezelf, van iemand die je kent, of van een veel gefotografeerde publieke figuur, voel je, allereerst: hoe veel jonger was ik (zij, hij) toen.'

Foto's helpen ook om vat te krijgen op vergankelijkheid en dood; ze spelen een belangrijke rol bij het verslaggeven van menselijk leed; en ze hebben een universele emotionele waarde als middel om herinneringen te bewaren.

Op het Fotofestival Naarden is de dood een van de vijf sub-thema's waarmee het hoofdthema, 'Emoticon', een lofzang op het gevoel, wordt uitgewerkt.

In memoriam bestaat weer uit drie culsters. 'Memento mori' toont persoonlijk werk van jonge Nederlandse fotografen. Hun werk is ontstaan vanuit een confrontatie met de dood en het besef van het voorbij gaan van tijd en verdwijnen van omgevingen. Zo legt Dirk Kome in bijna abstracte foto’s vast hoe het verval van boerderijen in zijn geboortestreek overgaat in natuur.

Binnen het subthema 'Verslagen van leed en de dood' zijn drie verschillende fotojournalisten samengebracht: Stanley Greene, Geert van Kesteren en Peter Martens. Zij brengen op uiteenlopende manieren ellende, rampen, geweld en de dood in beeld, gedreven door een sterk gevoelde noodzaak dit vast te leggen en aan de wereld te tonen.

'Vergeet me niet' gaat over portretten en herinnering. Parisa Damandan zocht na de aardbeving in Bam (Iran) naar foto’s in het puin om die te restaureren. Ze presenteert de foto’s én de zoektocht. Aliona van der Horst sloot aan op dit project: ze laat monologen horen van nabestaanden, pratend tegen foto’s.

'In memoriam' eindigt met ontroerende portretten van statig opgebaarde mensen. Elizabeth Heyert fotografeerde meer dan 30 overledenen in een uitvaartcentrum in de New Yorkse wijk Harlem. (Zie foto.) De overledenen zijn uitgelicht tegen een zwarte achtergrond. Alle aandacht is gericht op de persoon, als in een klassiek portret bij leven gefotografeerd.

Het Fotofestival Naarden duurt t/m 10 juni.

Terug naar archief...