Verschenen: 14-05-2007
WEBLOG VAN TINY SCHOOL 5
 Rouw op je dak
Enkele weken geleden was ik in de gelegenheid de theatervoorstelling ‘Rouw op je dak!’ van het Educatief Theaterbureau TRAXX bij te wonen. Deze voorstelling werd georganiseerd door een uitvaartonderneming bij mij in de buurt en werd door zo'n 120 personen bezocht.
Jong en oud was aanwezig. Achteraf jammer dat ik mijn dochters niet had meegenomen, want ook voor hen was het de moeite waard geweest. Op een realistische wijze, in de taal van jongeren en met bijbehorend geluidsvolume, werden twee verliessituaties tegelijkertijd uitgebeeld. Eén jongen verloor totaal onverwachts zijn vader door een ongeluk, en van zijn vriend raakte de verkering uit. De beide jongens gingen hier ieder op hun eigen wijze mee om.
Wat opviel was het duidelijke gebrek aan onderlinge communicatie. Er werd niet met elkaar gepraat. Ze wisten beiden niet hoe ze met de situatie moesten omgaan en ze wisten beiden niet wat ze tegen elkaar moesten zeggen.
Dus werd er maar niets gezegd en zat ieder met zijn eigen verdriet alleen. Dat gold ook naar de ouders en leerkrachten op school, niemand uitte echt zijn/haar verdriet naar elkaar.
Voor mij kwam in deze voorstelling duidelijk het gebrek aan communicatie naar elkaar naar voren. Mensen kunnen hun verdriet niet naar elkaar uiten. Anderen weten niet goed wat ze moeten zeggen en zeggen dus maar niets, ontwijken diegene die het verlies moet ondergaan. En deze ervaart dus nog meer verlies, want niet alleen diegene van wie hij houdt is dood of weggegaan. Maar ook de anderen die nog wel leven en die nog wel bij hem zijn, kunnen niet echt met hem meeleven.
Situaties die we helaas heel veel zien. Het is goed dat zo'n theatervoorstelling ons er nog eens op attendeert. Wellicht dat we er dan 'beter' mee omgaan.
Na de voorstelling was er gelegenheid om met de spelers na te praten en daar werd dan ook door alle aanwezigen gretig gebruik van gemaakt. En dat waren allen, zover ik kon beoordelen, mensen die een verlies hadden meegemaakt en zich dus in de gespeelde situaties konden herkennen.
Professionals, zoals pastors, collega ritueelbegeleiders, mensen die zich bezighouden met verlies- en rouwsituaties, waren er volgens mij niet. Een gemiste kans vind ik. Ik heb er veel van opgestoken.
Met elkaar praten over het verlies, het bespreekbaar maken, de ruimte geven.
Waarbij het tevens van groot belang is dat er goed afscheid genomen (kan) worden van diegene die overlijdt of weggaat. Als er niet goed afscheid is genomen (al ben je met dat afscheid niet eens of overvalt het je) kan dat een rouwverwerking zeer in de weg staan. Ook dat kwam in bovengenoemde toneelvoorstelling duidelijk aan de orde. De zoon had niet op zijn eigen wijze afscheid kunnen nemen van zijn vader en voor zijn vriend kwam het totaal onverwachts dat zijn verkering plotsklaps uitging.
Als u in de gelegenheid bent om ‘Rouw op je dak’ te bezoeken, moet u dat zeker doen!
-----------------------
Tiny School woont in Noord-Limburg en als ritueelbegeleider bij afscheid werkzaam in heel Nederland. Ook Nederlanders die net over de grens in Duitsland wonen kan hij ten dienste zijn. Hij wil nabestaanden behulpzaam zijn met het op hun eigen manier en volgens hun eigen levensovertuiging vorm en inhoud te geven aan de afscheidsplechtigheid.
Eerdere bijdragen van Tiny:
My way
Voorbereiding
Vakantie
Bol wol en antraciet
|
|
