Verschenen: 06-12-2001
MARIE-LOUISE MEURIS, DIRECTEUR VAN BEGRAAFPLAATS DE NIEUWE OOSTER IN AMSTERDAM
 Op slag verliefd
Begraafplaats De Nieuwe Ooster is gewoon één van de mooiste plekken van Amsterdam. Dat vindt Marie-Louise Meuris die er na een bezoekje op slag verliefd op werd en besloot te solliciteren op de vacature van directeur van de begraafplaats. Ze werd het en werkt er nu 4 jaar. De 7 vragen zijn voor haar.
Naam: Marie-Louise Meuris
Leeftijd: 48
Beroep: directeur van De Nieuwe Ooster in Amsterdam, begraafplaats, crematorium, gedenkpark
1. Hoe bent u in de uitvaartwereld terechtgekomen?
In november 1987 ging ik werken bij het stadsdeel Osdorp als beleidsmedewerker Personeelszaken. Een klein onderdeel van deze functie was dat ik personeelsconsulent werd voor een van de stadsdeelafdelingen, namelijk Westgaarde, centrum voor begraven en cremeren. Vanaf dat moment raakte ik betrokken bij de uitvaartbranche. In 1989/1990 werd het toenmalige hoofd van Westgaarde ernstig ziek; ik heb hem toen gedurende een korte periode vervangen (ik was inmiddels hoofd Communicatie in Osdorp). Toen ik in 1997 hoorde van de vacature bij De Nieuwe Ooster, en een kijkje ging nemen op het park, was ik op slag verliefd op de plek. Vandaar.
2. Wat zijn de mooie kanten van uw beroep?
Dat ik een bijdrage kan leveren aan een goede dienstverlening voor nabestaanden ('werken voor de levenden, niet voor de doden'). Dat ik, door mijn positie, kan zorgen voor goede arbeidsvoorwaarden voor de medewerkers. Zij zijn per slot van rekening degenen die dit werk jaar in jaar uit met een grote betrokkenheid doen, en daar hoort wat tegenover te staan. En tot slot past dit werk ontzettend goed bij mijn persoonlijke levensbeschouwing en interesses: schrijven, schilderen, bezig zijn met kunst, tuinieren.
3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Ik heb geen kinderen. Maar ik zou noch mijn zoon, noch mijn dochter tegenhouden hun eigen keuzes te maken in het leven. Als dat werken in de uitvaartbranche betekent: prima. Ik zou het dan wel met ze willen hebben over motivatie en levensbeschouwing.
4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Ik was verder gegaan met leidinggeven op communicatiegebied. Leuk werk, maar dit is veel leuker.
5. Wat is uw mooiste ervaring?
Het is voor mij onmogelijk om hier een ding te kiezen. Een greep: Toen de wandschildering van Albert Muis in de aula succesvol gerestaureerd kon worden? Toen stadsdeelraad Oost/Watergraafsmeer en de gemeenteraad van Amsterdam besloten om een subsidie van 19 miljoen te verlenen voor de restauratie van ons gedenkpark? Toen we in oktober met het voltallige personeel een dagje uit gingen naar Parijs om het harde werken van de afgelopen jaren te vieren? De jaarlijkse oorlogsherdenkingen op ons terrein, een grote eer om te organiseren? De nabestaande, die laat weten tevreden te zijn over onze dienstverlening? De medewerker die het in toenemende mate weer fijn vindt om op De Nieuwe Ooster te werken?
6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
Het eerste waar ik aan denk is het herstellen van een ernstige fout. Ons beleid is om fouten niet te verdoezelen, maar openheid van zaken te geven. In het voorkomende geval betekende dit dat ik aan een nabestaande moest uitleggen hoe het kwam dat hij de verkeerde as mee naar huis gekregen had. De fout kon gelukkig hersteld worden, maar de emoties waren er niet minder om. Dit soort zaken maak ik natuurlijk liever niet meer mee.
7. De dood betekent voor mij…
Iets waar ik dagelijks mee bezig ben. Dit komt natuurlijk door mijn werk. Maar ook als ik niet bij De Nieuwe Ooster zou werken, zou dat nog zo zijn, zij het minder uitgesproken. Voor mij hoort de dood bij het leven, en dat vond ik al toen ik nog een kind was. Ik heb er altijd veel over gelezen en over nagedacht.
|
|
