Verschenen: 23-02-2007
WEBLOG VAN MARJANNE STAAL 2
 “Moeder Aaltje is overleden,” vertelde de man aan de telefoon. Met een bewogenheid en een stelligheid in zijn stem, alsof zijn mededeling voor mij genoeg zou moeten zijn om te begrijpen wie er overleden was en hoe groot dit drama voor hem was.
Het bleek te gaan om een vrouw uit een volkse buurt die bekend stond als Moeder Aaltje. Moeder Aaltje was een uitbundige luidruchtige volkse vrouw met een groot hart en een rappe, scherpe tong. Een vrouw die je moest kennen om te ervaren hoe groot haar hart was. Ze was op haar scootmobiel door de hele stad te zien, als ze niet met al haar kinderen en kleinkinderen om haar heen thuis zat te klaverjassen.
De kinderen en kleinkinderen waren verdrietig en in de war. Het middelpunt van hun leven was er niet meer, hoe moest dat nu op de vrijdagavond en de zondagmiddag? Het was vaste prik om in het huisje van Moeder Aaltje samen te komen om te klaverjassen en een potje bier te drinken. Diegenen die op tijd waren konden mee doen met klaverjassen, de anderen zaten er al pratend om heen. Ook de kleinkinderen kwamen in het weekend langs bij hun oma. Volwassen als ze waren sleepten ook zij hun hele gezin in het weekend mee. Het was altijd goed en gezellig bij Moeder Aaltje.
De opbaarkamer van het uitvaartcentrum was de vijf dagen tot de uitvaart te klein om iedereen een plekje naast de kist te geven. Bij toerbeurt zaten ze in de koffiekamer of naast Moeder Aaltje, verdrietig en aangeslagen, maar ook vol vuur aan mij en elkaar vertellend wat een bijzondere vrouw hun Moeder Aaltje geweest was.
Op de dag van de uitvaart zouden we voor we naar het crematorium reden, nog even bij het huis van Moeder Aaltje langs rijden, als een eerbetoon aan deze bijzondere vrouw die haar leven lang in dat huisje gewoond had. Voor het huis stond de rouwauto even stil en ik had afgesproken dat ik vanaf dit punt een stukje voor de auto uit zou lopen. Ik had van tevoren gevraagd of één van de kinderen dat misschien wilde doen, maar alleen de oudste dochter twijfelde. Toen ik wilde gaan lopen keek ik nog even achterom en zag de dochter weifelend naast de eerste volgauto staan. Ik wenkte haar en dat was het zetje wat ze nodig bleek te hebben. Ze kwam naar voren rennen en gearmd met de snikkende dochter heb ik samen met haar voor de auto uitgelopen, om Moeder Aaltje de eer te brengen die ze verdiende.
----------------------------------
Marjanne Staal is 47 jaar en werkt sinds een aantal jaren als zelfstandig uitvaartverzorgster in Zwolle. Ze is enthousiast over haar werk en vindt het mooi de ‘gewone’ en bijzondere voorvallen uit haar werk via dit weblog met anderen te kunnen delen. Ze hoopt op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan meer openheid omtrent alles rondom de dood en de uitvaart. Meer over haar manier van werken is te vinden op www.marjannestaal.nl.
Eerdere bijdrage van Marjanne: Pieter
|
|
