Verschenen: 13-12-2006
MANNEN MINDER BANG VOOR DOOD DAN VROUWEN, ZEGGEN ZE
Uitvaartorganisatie DELA hield een publieksonderzoek naar de wijze van gedenken en herinneren onder 526 respondenten. We worden steeds 'zuidelijker' is een conclusie. En hoe banger voor de dood, hoe meer we gedenken. 'Het Water' van Marco Borsato staat op 1 in DELA’s Uitvaart top 50.
Nog wat uitslagen:
Ruim 70% van de Nederlanders wil een tastbare herinnering om daarmee de gedachte aan een dierbare ‘levend’ te houden. Foto’s en videobeelden bieden nabestaanden de meeste houvast (35%) om herinneringen levend te houden. Een sieraad (13%) of specifieke muziek (12%) doen hetzelfde. Er bestaat steeds meer behoefte bij nabestaanden aan tastbare herinneringen.
Nederlanders zijn geen frequente bezoekers van begraafplaatsen. 37% zegt nooit naar een begraafplaats te gaan, slechts 10% van de ondervraagden komt vaker dan eenmaal per maand op een begraafplaats. Oorzaak hiervan is de toename in alternatieve manieren van gedenken en herinneren. Steeds meer mensen willen hun persoonlijke levensverhaal laten vastleggen als herinnering voor de nabestaanden. Vrouwen blijken meer behoefte dan mannen te hebben aan een vaste gedenkplek na hun overlijden. Mannen geven aan dat een vaste plek of tastbare herinnering niet per se noodzakelijk is.
Gedenken overstijgt de familiesfeer en krijgt steeds meer een publieker karakter. Het ingetogen gedenken maakt plaats voor een wat zuidelijker karakter: monumentjes ter nagedachtenis, veel meer variatie in grafmonumenten op het kerkhof en uitbundiger annonces in de kranten. Zoals in Frankrijk, Italië en Spanje al langer gebeurt, aldus Dela.
Veel mensen weten nu al wat er te zijner tijd op hun eigen uitvaart gedraaid moet worden. DELA houdt hiervoor een top 50 bij. Dit zijn de nummer 1 t/m 5:
1. 'Het Water' door Marco Borsato
2. 'Time to Say Goodbye' van Andrea Boccelli & Sarah Brightman
3. 'Tears in Heaven' van Eric Clapton
4. 'Old and wise' van Alan Parsons Project
5. 'Het dorp' door Wim Sonneveld
De helft van de ondervraagden zou na hun dood hun levensverhaal ergens vastgelegd willen hebben. Van de respondenten die hier behoefte aan hebben is vastlegging via een fotoreportage (22%) of door middel van een ‘ouderwets’ dagboek (22%) de beste manier om dit te doen. Het vastleggen van het levensverhaal via een website is minder populair, slechts 6% zou dit medium hiervoor willen inzetten.
Steeds meer hebben nabestaanden de behoefte de uitvaartceremonie op een bijzondere manier in teken te stellen van de overledene. Symboliek tijdens de uitvaartceremonie speelt daarbij een belangrijke rol. Een levenseinde wordt door nabestaanden vaak ook als een nieuw begin gezien. De dood wordt daarmee steeds meer een onderdeel van het leven.
Van alle respondenten is 1 op de 5 bang voor de dood. Mannen zijn minder bang voor de dood dan vrouwen. Opvallend is dat mensen die bang zijn voor de dood meer behoefte hebben aan tastbare herinneringen, een vaste gedenkplek en een permanent gedenkteken. In de leeftijdsgroep 26-35 jaar is een kwart van de mensen bang voor de dood. Een verklaring hiervoor ligt misschien in het feit dat deze leeftijdsgroep vaak jonge kinderen heeft.
|
|
