Verschenen: 14-11-2006
NATUURBEGRAAFPLAATSEN ZULLEN ER HIER WAARSCHIJNLIJK NOOIT KOMEN
 Er worden her en der wel initiatieven gestart, maar echt lukken doet het niet: natuurlijk of groen begraven in Nederland. Die enkele die er inmiddels zijn lijken weinig op de Engelse voorbeelden. Waarschijnlijk is Nederland te klein en hebben we te weinig echte natuur om het ooit mogelijk te maken.
Groot Brittannië telt inmiddels bijna tweehonderd natural burial grounds, ook wel woodland of green burial grounds genoemd, natuurbegraafplaatsen dus, waar green burials (groene begrafenissen) plaatsvinden. Ze zijn gesticht door boeren, lokale overheden, goede doelen op natuurgebied en soms ook kerken.
In Engeland zijn natuurbegraafplaatsen werkelijk natuurbegraafplaatsen, dat wil zeggen dat de ontwikkeling van nieuwe natuur voorop staat. Op een stuk grond dat nauwelijks is ingericht, vinden milieuvriendelijke begrafenissen plaats, dat wil zeggen met milieuvriendelijke materialen – geen slecht verteerbare lijkhoezen dus. Op het graf mag een boompje, enkele planten of een bescheiden monument van hout worden geplaatst.
Onderhoud is niet aan de orde, zelfs niet wenselijk. De natuur mag haar gang gaan. Op een natuurbegraafplaats die al enige tijd in gebruik is, zie je naast de net aangelegde graven die nog vrij zijn van groen, ook graven die al enigszins zijn overwoekerd, en delen waar de oorspronkelijke graven en monumenten onherkenbaar zijn opgegaan in de nieuwe natuur. Het einddoel is een nieuw stuk natuur – als dat bereikt is houdt de functie van begraven op.
In Nederland kennen we dergelijke begraafplaatsen niet. Bergerbos komt in de buurt, maar is toch meer een gewone begraafplaats in de vrije natuur. Volgens Willem van der Putten, oprichter van Stichting Natuurbegraafplaatsen Nederland (SNN), is het de vraag of die er ooit komen. “In Engeland is er veel meer ruimte. En Nederlandse natuureigenaren, die zoiets zouden kunnen realiseren, zoals de grootgrondbezitters Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer (SBB), willen dit niet.”
Hoewel minister Veerman onlangs heeft toegezegd dat er twee pilots zullen worden gestart – de eerste pilot richt zich op verstrooiing van as op terreinen van SBB en de tweede pilot betreft natuurbegraven in nieuwe natuur – heeft Van der Putten de indruk dat SBB eigenlijk alleen maar bezig is het idee van asverstrooiing in de natuur te onderzoeken. “En voor een particuliere instelling is het niet te financieren om zelf grond te kopen en zo aan de natuur over te geven. Dat is een groot praktisch probleem. Je loopt bij natuureigenaren echt tegen een muur op. Men wil niet. Punt. Ook Staatsbosbeheer niet, ook al zegt de minister ruimte te zien.”
Aan de andere kant vraagt Van der Putten zich af of mensen dat ook wel willen, ‘dat helemaal overgeven aan de natuur’. “Voor een deel begrijp ik dat wel. De meesten zoeken toch het liefst een parkachtige plaats, in plaats van een wild terrein. Ik heb voldoende contacten met klanten en potentiële klanten gehad om dat te onderkennen. De mensen die échte natuur willen zijn gewoon te klein in aantal.”
(Op de foto een graf op een natuurbegraafplaats in Engeland.)
|
|
