Verschenen: 05-10-2001
KUNSTENAAR WORDT TOCH NIET OPGEGETEN
 Moderne mensen eten elkaar uitsluitend nog op als ze in uiterste nood zijn, om zelf te overleven. Bijvoorbeeld als een vliegtuig is neergestort op een onherbergzame besneeuwde bergtop waar niets aan voedsel te vinden is. Maar zelfs dan zijn er ook nog mensen die liever sterven dan ook maar één hap menselijk vlees naar binnen te werken.
De Amsterdamse kunstenaar Franz F. Feigl zag het opeten van mensen die hem na staan als 'een daad van liefde en rouw in één'. Hij had 'Een afspraak onder vrienden' gemaakt, die luidde: 'Mocht een van ons komen te overlijden, schuiven de overlevenden aan om voor de laatste keer van elkaars volledige aanwezigheid te proeven.'
Deze 'afspraak onder vrienden' was een van de opvallendste en bij pers en publiek meest besproken bijdrage aan de tentoonstelling 'Midden in het leven staan wij in de dood' dat in 1996 gehouden werd in Arti et Amicitiae in Amsterdam. Feigls bijdrage bestond uit een uitgebreid recept waarin hij tot in detail de bereiding van een menselijk lijk beschrijft: 'Verwijder de tong welgevoeglijk en met piëteit. Koel deze en bereid ze later als was het lamstong. Draai het lichaam zodat het gezicht neerwaarts kijkt. Kerf op regelmatige afstand de meest rijkelijk voorziene delen van het achterwerk in en plaats hele teentjes knoflook afzonderlijk onder de huid.' Het idee en het recept waren bloedserieus bedoeld, liet Feigl desgevraagd meermalen weten.
Vorige week maandag 24 september overleed Franz Feigl. Veel te vroeg, hij was pas 43 jaar. Dan komt toch meteen de vraag op: is hij nog smakelijk bereid en opgegeten? Het antwoord is nee. Niet omdat hij of zijn vrienden daar geen trek in hadden, maar Feigls lichaam was in niet zo'n beste conditie meer. Zijn vrouw laat in Het Parool weten dat hij kanker had die over zijn hele lichaam was uitgezaaid. Bovendien had de chemotherapie zijn lichaam vergiftigd.
Wel is Feigl, die op St. Barbara in Amsterdam begraven is, herdacht met een speciaal maal, dat is samengesteld door Patrick Faas, culinair journalist. Faas in Het Parool: 'We hebben nog even overwogen om naar het mortuarium te gaan om zijn lichaam af te gieten en een mal te maken waarin je het voedsel opdient. Maar zo letterlijk wilden we het toch maar niet doen.' Er zijn gerechten opgediend die Feigl lekker vond, en die werden opgediend als een lichaam. Tong op de plek van tong, hersenen op de hersenen etc.
Blijft trouwens de vraag wat er gebeurd zou zijn als Feigl géén chemotherapie gehad zou hebben en zijn vrienden hem wél hadden willen opeten. Volgens de wet moet een lichaam begraven of gecremeerd worden. De enige andere mogelijkheid is ter beschikking stellen van de wetenschap. Opeten staat de wet niet toe. Wat als men dat wél doet. Worden kok en eters dan vervolgd door justitie?
Op de foto: een 'autoportrait' van Franz F. Feigl.
|
|
