Verschenen: 21-02-2005
VOLENDAMMERS ZIJN HET LANGST
 'De meeste Nederlanders willen voor hun uitvaart een standaard doodskist. Slechts een kleine minderheid van de Nederlanders zou voor een speciale kist kiezen.' Zo meldt het vakblad Uitvaart deze maand. In de nieuwste editie van De Begraafplaats staat een artikel dat dit lijkt tegen te spreken: 'Kisten worden steeds groter'. Het blad vraagt zich af of de steeds grotere en luxueuzere kisten geen probleem zijn voor de begraafplaats.
Uitvaart baseert de uitspraak op een onderzoek van het marktonderzoeksbureau GfK. Dit bureau vroeg Nederlanders wat zij van de uitbreiding van het aanbod aan grafkisten vinden en of ze zelf zouden kiezen voor een afwijkende kist.
Een kleine meerderheid (54 %) heeft er geen moeite mee als iemand voor een speciale kist kiest, maar zegt voor zichzelf liever toch gewoon een standaardkist te nemen. (22 % vindt de keuze voor een speciale kist ongepast tot zeer ongepast.)
Twintig procent weet nu al dat hij of zij wel degelijk een speciale kist wil. Ideeën daarover lopen uiteen van een kist met schoolbordverf waarop iedereen een boodschap kan achterlaten, 'een houten kist zoals in westerns' en 'een kist in de vorm van een mobieltje, dan kun je contact houden'.
Twintig procent is een behoorlijke score en verklaart waarom begraafplaatsbeheerders steeds vaker tegen problemen aanlopen als het om de kist gaat, zoals zij in het vakblad De Begraafplaats laten weten. Het groot formaat luxueuze doodskist, 'overgewaaid' uit Amerika, is ook in Nederland geen uitzondering meer en is al snel te breed voor een gewoon graf. (De standaardmaten van een graf: 2.30 m. lang, 80 cm. breed). Dat is lastig. Maar een probleem wordt dat pas echt als de uitvaartondernemer dit vergeten was te melden, en dat blijkt nog redelijk vaak te gebeuren - elke begraafplaatsbeheerders kan er wel één voorbeeld van opnoemen. Een beheerder uit Haarlem liet eerder in De Begraafplaats weten: "Dat gebeurt vaak. Het zijn geen incidenten, wij hebben dat de laatste jaren al tientallen keren gehad. En dan kan de maat zowel te groot als te klein zijn doorgegeven. Dat eerste is vooral voor ons vervelend - hebben we voor niets het graf extra groot gemaakt - erger is uiteraard als het graf te klein blijkt te zijn. En natuurlijk kijkt de familie ons er op aan als we de kist niet kunnen laten zakken omdat het graf te klein is."
Overigens is de Nederlandse wetgever een stuk strenger dan zijn Amerikaanse tegenvoeter als het gaat om de materiaalkeuze van kisten. De Nederlandse staat wil graag dat alle overleden burgers zo snel mogelijk vergaan, inclusief kist, dus alle kunststoffen en metalen zijn uit den boze. Zeventig procent van alle Amerikaanse kisten wordt echter van metaal gemaakt, blijft dus alleen de houten kisten over om te importeren. En ook dan moet goed worden opgelet dat dat er geen verkeerde laksoort of bekleding wordt gebruikt.
Kisten zijn niet alleen steeds groter omdat een toenemend aantal Nederlanders luxueuzer of extremer het graf in wil, maar ook omdat Nederlanders steeds langer en/of dikker worden. Wat dat betreft merken kistenfabrikanten duidelijke regionale verschillen. Een verkoopleider bij fabriek Unigra: "Ten zuiden van de grote rivieren zijn de mensen kleiner dan in het noorden, maar in Volendam wonen de langste mensen van Nederland. Voor de lengte hebben we twee standaard buitenmaten: 185 cm., die vooral in Zuid-Nederland wordt gebruikt, en 195 cm. voor het noorden. De Belgen en Fransen zijn een stuk kleiner, dus zijn er voor die landen andere standaardmaten. Je moet een klein persoon niet in een te grote kist leggen, dat is heel raar."
|
|
