DOODGEWOON informeert en amuseert over zaken rond de dood - sinds 1994
Verschenen: 30-08-2001
ANNA KONINGS, UITVAARTZANGERES

Okay

Iedere week stellen we 7 vragen aan iemand uit de uitvaartbranche. Ditmaal aan Anna Konings, die zich onder andere in muzikale uitvaartbegeleiding heeft gespecialiseerd. Dat wil zeggen ze schrijft en componeert een lied over de overledene aan de hand van informatie van de nabestaanden, en voert het lied desgewenst op de uitvaart uit.


Naam: Anna Konings
Leeftijd: 49
Beroep: Medeoprichter- en eigenaar van de organisatie 'Finesse, ondersteuning bij verlies en rouw'. Zangeres/componiste/tekstdichteres

1. Hoe bent u in de branche terechtgekomen?
Na de dood van mijn 14-jarige zoon Wojtus heb ik zelf ervaren hoe belangrijk het is om zo persoonlijk mogelijk afscheid te nemen, met een optimaal eigen inzet, en hoe goed ik daar, tijdens de daaropvolgende rouwperiode, op terug keek. Zo ontstond bij mij de behoefte om daar ook andere nabestaanden, die zelf een dierbaar iemand verloren, bewust van te maken en datgene, wat zij graag wensten, maar waar zij zich zelf niet toe in staat voelden, uit handen te nemen: bijvoorbeeld een lied maken en zingen over de overledene aan de hand van informatie van de nabestaanden.

2. Wat zijn de mooie kanten van uw beroep?
Het open, snelle, directe en diepgaand contact met mensen die zich, zo uiterst kwetsbaar in hun verdriet, vaak zo eerlijk laten zien.

3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Wat is 'de uitvaartwereld in willen'? Als rouw-autochauffeur of uitvaartbegeleider? Persoonlijk zou ik mijn kind liever zien als een goed uitvaartbegeleider. Van belang is echter wat het kind zélf ziet zitten. Durf je kwetsbaar op te stellen, doe wat je doen wilt met warmte, liefde en betrokkenheid en laat je niet ontmoedigen door de (helaas nog velen) die het meer van hun routine moeten hebben.

4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Of er van 'terechtkomen' veel sprake is, is maar de vraag. Velen zullen er bewust voor kiezen. Ik echter ben er, door mijn omstandigheden als vanzelf ingegroeid (zie boven). De vraag wat ik zou hebben gedaan als dat niet het geval was vind ik even irrelevant als mijzelf de vraag stellen wat ik zou hebben gedaan als ik een jongetje was. (Ik ben en blijf een meisje.....)

5. Wat is uw mooiste ervaring?
Het moment waarop een stervende vrouw mij kenbaar maakte dat het lied wat ik in haar opdracht, als verrassing voor haar nabestaanden, had geschreven en wat ik zou zingen bij haar uitvaart, goed was. In een van de laatste dagen was ik alleen met haar samen en wilde ik haar het speciaal gemaakte lied laten horen. Ik twijfelde echter of ik nog wel op tijd was, omdat zij al een hoge dosis morfine had gekregen en al enkele dagen onbewegelijk lag, met haar ogen dicht. Toch wilde ik voor de zekerheid het lied voor haar zingen en vroeg ik haar (tegen beter weten in) om na afloop van mijn zingen, even een knikje of ander tekentje te geven als seintje dat zij het gehoord had. Over haar heen gebogen zong ik het lied zachtje in haar oor. Zij lag nog steeds met haar ogen dicht en toen het afgelopen was, gaf zij nog steeds geen teken van leven. Ik dacht dat zij mijn aanwezigheid vanaf het begin al niet had opgemerkt en vroeg haar, fluisterend in haar oor, of zij het lied gehoord had en of zij er tevreden over was. Volkomen onverwacht zag ik beweging komen in haar rechterhand, haar arm kwam omhoog en langzaam stak zij haar duim omhoog als 'okay'. Dit was haar laatste teken van leven. De volgende dag stierf zij.

6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
De dood van mijn eigen kind.

7. De dood betekent voor mij…
Wordt bedoeld de dood in zijn algemeenheid, of mijn eigen (komende) dood? In het eerste geval heb ik de dood ontmoet in het heengaan van mijn zoon en andere dierbaren. Dit betekent verdriet, pijn en strijd, maar ook het vertrouwd raken met afscheid door de dood en meer relativering in mijn eigen leven. Door dit alles ben ik bezig mij het leven meer eigen te maken.
Mijn eigen (komende) dood betekent voor mij: Afronding van mijn leven, zicht krijgen op wat ik goed of fout deed, het verder leren en leven in een andere dimensie en het eventueel terugkeren voor het leren van verdere aardse levenslessen.

Anna Konings is bereikbaar via haar eigen site: www.finesse-online.nl

Terug naar archief...