Verschenen: 21-09-2004
IN LOVING MEMORY
Langs de spoorlijn Leeds-Carlisle in Engeland staan tientallen houten bankjes die zijn opgedragen aan dierbare overledenen. Wie heeft ze er neergezet? En waarom? Filmer Peter Delpeut maakte een reis waarin herinneren en herdenken centraal staat. Donderdag te zien op televisie.
Het is een pittoreske spoorlijn, die van Leeds naar Carlisle. Omgeven door kleine dorpjes met oude kerken en vochtige begraafplaatsen. Maar waar komen de houten bankjes, met op de leuningen bescheiden naamplaatjes met een opdracht aan een dierbare overledene of een belangrijke gebeurtenis, vandaan? Wie waren de mensen voor wie zo'n bankje is neergezet en wie zijn de mensen die dat hebben gedaan?
Het verhaal van de bankjes maakt onderdeel uit van de geschiedenis van de spoorlijn. Zesduizend spoorwegarbeiders begonnen in 1869 met de aanleg van 115 kilometer spoorlijn tussen Leeds en Carlisle. In zes jaar tijd bouwden ze twintig viaducten en veertien tunnels. Allemaal handwerk. Tweehonderd arbeiders stierven van uitputting. De meest pittoreske spoorlijn van Engeland was voor de negentiende-eeuwse arbeiders een lijn van de dood. De herinnering aan de uitputtende aanleg is inmiddels vervaagd. De trein kronkelt nu over de 'woeste hoogten' uit het werk van Emily Brontė en door het landschap van de dichter Wordsworth. De trein is een toeristische attractie geworden met fraaie panorama's, majestueuze viaducten van basaltblokken en lange donkere tunnels. Alleen de houden bankjes herinneren nog aan de vele doden die deze spoorlijn mogelijk maakten.
De documentaire In Loving Memory werd tijdens het Nederlands Film Festival 2001 genomineerd voor Het Gouden Kalf voor de beste korte documentaire. Hij werd donderdag 23 september uitgezonden door de Humanistische Omroep op Nederland 1 om 23.08 uur.
|
|
