Verschenen: 27-04-2004
EENZAME UITVAART NUMMER 26
I.M. mevrouw Hendrikje Haagsma, geboren 8 februari 1920, overleden op 19 april 2004. Gevonden in haar woning. Ze laat een codicil na waarin ze aangeeft in stilte gecremeerd te willen worden: Geen familie, geen kaarten, geen rouwadvertentie, geen afscheid. Dus werd een dichter uit de 'Poule des Doods' ingeschakeld.
In navolging van de Groningse stadsdichter Bart FM Droog heeft de Amsterdamse dichter en kunstenaar Frank Starik enige tijd geleden een project in het leven geroepen waarbij begrafenissen van Amsterdammers die niemand hebben om voor hen te rouwen worden 'begeleid' door een dichter. Het project het Poule des Doods: de eenzame uitvaart.
Onder een eenzame uitvaart wordt verstaan een begrafenis of crematie die door niemand wordt bijgewoond, afgezien van vier dragers en twee medewerkers van de Sociale Dienst - die jaarlijks honderden uitvaarten van minvermogenden verzorgt - waarvan er in de Amsterdamse situatie jaarlijks een twintigtal 'eenzame uitvaarten' plaatsgrijpen: oude junks, verwaarloosde bejaarden, psychiatrische patiënten.
Gisteren stond Starik bij de kist van mevrouw Haagma, eenzame uitvaart nummer 26. Hendrikje Haagsma is getrouwd geweest en had twee zoons. De jongste overleed in 1991, de oudste verblijft in een inrichting voor mentaal gehandicapten. Het codicil van Haagsma geeft aan dat ze haar zoon niet op de uitvaart aanwezig wenst. Ook vraagt ze, de as in stilte te doen verstrooien.
Starik dichtte:
Laat me nu maar, ik ga gewoon.
Verstrooi mijn as, denk niet meer aan mij,
’t is uit: ik ben voorbij, voltooid. Ik was.
Tot nooit.
Alle eenzame uitvaarten staan beschreven in de weblog van Starik op zijn eigen site.
|
|
