Verschenen: 26-07-2001
JAN SCHURINK, OBDUCTIE-ASSISTENT / MORTUARIUMBEHEERDER IN HET OLVG TE AMSTERDAM
 Liever geen bekenden
Iedere week stellen we dezelfde 7 vragen aan iemand uit de uitvaartbranche. Ditmaal aan obductie-assistent en mortuariumbeheerder Jan Schurink, die nooit meer hoopt mee te maken dat hij onderzoek moeten doen op iemand die hij kent.
Naam: Jan Schurink
Leeftijd: 52
Functie: Obductie-assistent/mortuariumbeheerder in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis te Amsterdam
1. Hoe bent u in de branche terecht gekomen?
Ik was voorheen plaatwerkerlasser, maar op mijn 25ste kreeg ik hernia. De interesse in het menselijk lichaam was altijd al aanwezig, ik had al een EHBO-diploma en verschillende Teleac-cursussen gevolgd. Ik was 25 en had al de WAO papieren binnen om afgekeurd te worden. Ik heb mezelf toen omgeschoold en ik ben begonnen in het Ziekenhuis de Heel in Zaandam. Ik kwam te werken op de afdeling Pathologie en het mortuarium.
2. Wat zijn de mooie kanten van uw beroep?
Het mooiste vind ik als je mensen begeleid hebt in een rouwproces, en je krijgt later een belletje of een brief dat alles zo netjes geregeld was. Dat gebeurt soms als mortuariumbeheerder.
3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Ik heb twee zoons, van 28 en 25 jaar. Het is een keuze die ze eventueel maken. Ik zou er niet tegen zijn. Het is wel zo dat bepaalde gevallen die je meemaakt, je na je werk niet loslaten. Ik zal ze in ieder geval meegeven dat je goed moet kunnen relativeren.
4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik denk dat ik toch in de metaal was blijven werken, het was bij mij noodzaak om mezelf om te scholen.
5. Wat is uw mooiste ervaring als mortuariumbeheerder?
Er zijn verschillende mooie ervaringen. Maar een ervan is deze. Er was bij ons in het ziekenhuis een baby overleden. Het gebeurde even na de ramp in Volendam. Ik had de familie begeleid en de ouders namen voordat de baby naar de begraafplaats ging nog afscheid bij ons in het mortuarium. De ouders vertelden mij dat ze bijzonder goed begeleid waren, en dat ik hun kindje zo 'netjes had gemaakt'. Ze vonden dat ik een bijzonder beroep had, en gaven blijk van veel waardering voor mijn werk.
6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
Dat ik onderzoek moet doen op iemand die ik ken. Dat is gebeurd toen ik pas in het beroep werkzaam was. Het zal nu niet meer voorkomen, omdat ik nu weet wat voor maatregelen ik dan moet treffen.
7. De dood betekent voor mij �
Dat alles zeer betrekkelijk is. Dat je geniet van alle dingen. Dat gezondheid niet te koop is.
Dat we allemaal een keer het einde van de gang bereiken. Heel belangrijk vind ik, dat men je niet vergeet als je dood bent. Want als je vergeten wordt, ben je pas echt dood.
Contact met Jan Schurink:
j.schurink@olvg.nl
Meer over en van Jan Schurink:
Een interview met... de histologisch-preparateur
Ge�nteresseerd in de opleiding tot obductie-assistent?
Kijk op www.nvoa-vesalius.nl onder Cursus voor een antwoord op al je vragen.
En wie patholoog wil worden - gezien de reacties hieronder en elders op de site en de vele mailtjes die we daarover ontvangen zijn er h��l veel, wonderlijk genoeg, vooral meisjes, die daarover nadenken -: geneeskunde studeren is dan de enige weg. Pathologie is een specialisatie van de studie geneeskunde. Pathologen zijn ook artsen. Een eenvoudiger weg is er niet.
|
|
