Verschenen: 09-07-2003
DODEN VERTEREN SLECHT IN VENETIë
Venetië heeft een probleem. Het 20 hectare grote eiland San Michele, waar de doden van Venetië al eeuwen worden begraven, is stampvol. Begin jaren negentig is er een serieus probleem geconstateerd: de lijken vergaan steeds langzamer.
De normale procedure is dat de lichamen, of beter gezegd de botten die overblijven, opgegraven worden en in een klein kistje gestopt, dat vervolgens in een grafmuur wordt geplaatst. “Maar als we tegenwoordig na tien jaar de kist openen vinden we nog maar heel soms wat kleren met daarin botten. Vaak lijkt het alsof die persoon gisteren pas is overleden,” vertelde directeur Martinovich eerder in Trouw.
Wat de oorzaak is van het probleem, weet niemand. Er worden gissingen gedaan. Zijn het de medicijnen die mensen vaak gebruiken? Is de aarde van San Michele uitgewerkt? Of zijn het de luxueuze kisten die tegenwoordig van de beste materialen worden gemaakt, met dure stoffen erin, terwijl mensen vroeger in eenvoudige, snel verteerbare kisten werden begraven? Misschien speelt het ook een rol dat de doden nu kort worden opgebaard in een steriel mortuarium, terwijl ze vroeger dagen thuis bleven, meent de directeur. “Geen vliegen meer, begrijp je.”
Om aan nieuwe begraafruimte te komen wordt binnenkort een heel nieuw begraafeiland gecreëerd, naast San Michele. Omdat het een begraafeiland in stijl moet worden is er een internationaal concours onder architecten gehouden. Het ontwerp van de Brit David Chipperfield won. Hij ontwierp een groene begraafplaats, met drie velden en drie tuinen. Het nieuwe begraafeiland zal op zijn vroegst over vijf jaar klaar zijn en ruimte bieden aan 16.000 doden.
|
|
