Verschenen: 11-07-2001
HERMAN KIEST VOOR ZICHZELF
Het schijnt groot nieuws te zijn, dus ook dood.nl ontkomt er niet aan: Herman Brood is overleden. Of 'eruit gestapt', want 'overleden' heeft een wat lijdzame ondertoon - als je overlijdt, overkomt het je - terwijl Herman Brood er zeer bewust voor gekozen heeft van het Hilton in Amsterdam te springen.
Omdat 'ie er geen zin meer in had', zoals op zijn afscheidsbriefje stond geschreven, of 'omdat het de laatste tijd lichamelijk heel slecht met hem ging', zoals het Journaal liet weten. Is het een moedige of een laffe daad van Brood? Ik vind het moedig, omdat ík het (nu) nooit zou durven. Tot een beslissing komen, de tocht naar het dak van het hotel, de laatste sigaret, de laatste gedachten, de sprong, de seconden tijdens je val, angst dat je de klap op de grond nog zult voelen … Ik vind het ook laf, want hoe slecht het je lichamelijk ook gaat en hoe weinig zin je ook nog hebt, het getuigt van meer moed als je het nog even uithoudt voor de mensen om je heen. Voor je kinderen bijvoorbeeld. Want het ergste zal het voor zijn nog jonge dochter zijn. Ik kan niet voor haar spreken en misschien heeft Brood het vooraf wel met haar besproken - 'papa wil dood, vind je het goed dat ik binnenkort van het dak van het Hilton spring? By the way: je kunt beter niet voor een opbaring kiezen' - maar waarschijnlijk lijkt me dat niet. Herman Brood heeft altijd precies gedaan wat ie wilde, konden we in Twee Vandaag horen. Dus ook in de dood. En of een voorbijganger of een Hilton-medewerker een 'vliegende Herman met bloederige landing' nu voor de rest van zijn leven op zijn netvlies heeft, zal Herman een rotzorg zijn. Herman deed wat ie wilde. (Anja Krabben)
|
|
