Verschenen: 26-01-2003
LEVEN EN STERVEN IN EEN VERPLEEGHUIS
Het favoriete boek van Rob Bruntink
Mijn kantoorruimte telt onder andere de boekenplanken ‘Dood en uitvaart’, ‘Dood en zorg’ en ‘Palliatieve zorg’. De eerste afdeling begint bij Het beeld van de dood van Philippe Ariès en eindigt met Over de doden van Hans Wynants. De tweede plank gaat van Piet van den Akker’s Leven met de dood. Over terminale patiënten en terminale zorg in Nederland tot Ivan Wolffers’ Een eindje meelopen. De ‘palliatieve plank’ begint bij mijn eigen boek, Een goede plek om te sterven, en houdt op bij het boek Menswaardig sterven van Zuster Leontine. In totaal, schat ik, zo’n tweehonderd boeken.
Het is een schier onmogelijk taak om daaruit één favoriet te kiezen. Tenminste: als je de taak serieus wilt oppakken. Want het ene boek is mijn favoriet omdat ik daaruit het meest geleerd denk te hebben, het andere boek is mijn favoriet omdat dat het mooist geschreven is, en weer een ander boek heeft mij het meest ontroerd, en zo zijn er nog tien andere ijkpunten te bedenken.
Als taken rationeel gezien onmogelijk lijken, kun je maar beter op ingevingen of intuïtie afgaan. En zo kom ik op Bert Keizers Het refrein is Hein. Dagen uit een verpleeghuis als meest favoriete boek. Het boek is al bijna tien jaar geleden verschenen, en is inmiddels vele malen herdrukt. Keizer, sinds de publicatie wellicht de beroemdste verpleeghuisarts van Nederland, productief publicist voor onder meer Trouw, Medisch Vandaag en Pallium, filosoof en veelgevraagd spreker op congressen, bundelt in Het refrein is Hein ongeveer honderd korte verhalen over leven en sterven in een verpleeghuis. Hij stilde er een honger mee die ik op dat moment misschien nog niet eens bewust had benoemd, een honger naar antwoorden op vragen als ‘wat gebeurt er nou rond sterfbedden’, ‘hoe gaan artsen om met sterfbedden’ en ‘valt daar ook mee om te gaan zonder schrikachtig te doen’? Eindelijk eens een boek over de praktijk van sterven in Nederland. Met – in mijn herinnering – verhaaltjes die de ene keer een heel luchtige of humoristische toon hadden, en dan weer spits en aanvallend waren. Ik heb een prachtige tijd beleefd, tijdens het lezen.
En dan nu de domper: want hoe relatief is de status van ‘meest favoriete boek’? Zéér relatief. Want ik heb het nooit herlezen. Misschien is de oproep van dood.nl een mooie aanleiding om daarin verandering te brengen.
---------------------------------------------------
Het refrein is Hein. Dagen uit een verpleeghuis van Bert Keizer. (Sun uitgeverij, Nijmegen, isbn 90 616 8621 0)
Rob Bruntink is freelance-journalist, hoofdredacteur van Pallium en auteur van Een goede plek om te sterven. Palliatieve zorg in Nederland. Bruntink werkt tevens als vrijwillliger in een hospice.
Bert Keizer is één van de vier auteurs die gevraagd is dit jaar een boekenweekessay te schrijven. De andere drie zijn Nico ter Linden, Kristien Hemmerechts en Boudewijn Büch,
Evenals in Het refrein is Hein baseert Bert Keizer zijn betoog op zijn praktijkervaringen in een verpleeghuis.
|
|
