Verschenen: 08-10-2002
CLAUS WAS GEEN PIM OF DIANA
Het lijkt wel of de media (televisie vooral), en in hun kielzog de minder intelligente en/of sensatiebeluste Nederlanders, hevig teleurgesteld zijn dat de treurende massa’s maar niet willen komen bij de diverse paleizen. Dat begon al op de avond van het overlijden zelf. “Is het daar al druk?”, vraagt Maartje van Weegen, of een van haar commerciële tegenvoeters. “Nee, het valt tegen,” spreekt de journalist bij Paleis Huis ten Bosch teleurgesteld uit. Er zijn te weinig bloemen gelegd om van een bloemenzee te kunnen spreken en ook de waxinelichtjes branden in bescheiden mate.
Belachelijke vragen en ‘journalistieke verslagen’ zijn het gevolg. Van journalisten bij het AMC bijvoorbeeld, die werkelijk niets zinnig te melden hebben. Zondagavond: “Kun je er al iets van merken dat Claus hier overleden is? Denk je dat mensen het al beseffen?” Antwoord: “Nee, niet echt. En het is hier ook rustig, maar ja, het bezoekuur is al voorbij.” De volgende dag is het wel druk: “Maar ja het is maandag, een werkdag, en het is een ziekenhuis waar dagelijks duizenden mensen komen, dus...”
Alsof de dood van een 76-jarige man die er al maanden zat aan te komen, hoe triest dan ook, maar dan vooral voor zijn familie, zo’n schok teweeg zou kunnen brengen. Claus was geliefd, maar om nu dezelfde taferelen te verwachten als bij Diana of Pim Fortuyn is de plank volledig misslaan. Diana was jong en haar dood plotseling en dramatisch, in een tunnel in Parijs, samen met haar minnaar, terwijl ze werd achtervolgd door papperazzi. En Pim Fortuyn werd vermoord, vlak voor verkiezingen die hem misschien wel minister-president hadden gemaakt.
Bij Claus past condoleanceregisters in stadhuizen, waar je in alle rust je handtekening zet, zonder dat de camera er bovenop staat en een journalist aan je vraagt wat de man voor jou betekende. Bij Claus past ingetogen rouw. Geen beertjes die op de lijkwagen wordt gegooid. Geen briefjes met ‘Claus, we love you’. En bij de man die in zijn laatste dagen nog bezig was met een rechtzaak tegen Privé, past al helemaal geen camera’s die hun uiterste best doen om een glimp op te vangen van een wegrijdende Beatrix van het AMC.
(Anja Krabben)
|
|
