Verschenen: 23-09-2002
ONTBINDING ONLINE
Gezien: Necrocam: de dood online? (Di. 24 sep. VPRO-televisie.) Wat vond u er van?
Voor wie het niet heeft gezien. Het televisiespel Necrocam gaat over een groepje jongeren, computernerds, van wie er een ernstig ziek is. Ze spreken af een webcam te plaatsen in de kist van wie het eerste doodgaat, zodat iedereen online het lijk kan zien vergaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Zowel de jongeren als het televisiespel blijven consequent tot het eind. Het laatste beeld is een shot vanuit de kist onder de grond, met krioelende maden in en rond het hoofd van de overledene.
Het scenario is geschreven door Ine Poppe, die op het idee werd gebracht door haar vijftienjarige zoon die tegen haar zei: "Mam, als ik dood ben wil ik graag een webcam in mijn kist. Dan kan iedereen zien hoe ik verteer."
Tijdens het uitwerken van het scenario heeft Poppe uitgezocht of dit in Nederland zou worden toegestaan. Ze vertelt in de VPRO-gids van deze week: "Je moet er wel wat regels voor omzeilen en met de juiste begrafenisondernemers, begraafplaats en webcamspecialist in contact zien te komen, maar het is in principe mogelijk."
Uit een interview dat het vakblad De Begraafplaats eerder had met beheerder Nesvadba van begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam, blijkt dat hij onder andere door Poppe is benaderd. Hij vertelt: "Iemand vroeg mij of er een camera in het graf kan zodat het ontbindingsproces op internet gevolgd kan worden. Als je mij recht op de man vraagt, ‘zou je dat goed vinden?', dan zeg ik ja. Maar ik heb ook met de omgeving te maken. Met het publiek, maar vooral ook met de mensen die hier werken. Als die zeggen ‘dan wil ik hier niet meer werken', dan is dat een zwaar meewegend argument."
Poppe vertelt verder in de VPRO-gids dat ze heeft overwogen het idee echt uit te voeren in het kader van een kunstproject. Haar man, de kunstenaar Franz Feigl, die terminale longkanker had (en nu bijna een jaar geleden is overleden), vond het goed als in zijn kist een webcam werd geplaatst. Poppe: "Maar dat vond ik emotioneel te zwaar, omdat hij zo dicht bij me stond. Bovendien duurt het acht tot tien jaar voor een lichaam verteerd is, en dus zou ik dan al die tijd met de dood bezig zijn. Ik heb er toch maar van af gezien."
Feigl is dezelfde die graag opgegeten had willen worden na zijn dood door enkele goede vrienden. De kanker en de chemotherapie die zijn lichaam zwaar vergiftigd had staken hier een stokje voor.
|
|
