Verschenen: 21-08-2002
ZAK
‘Zak voor euthanasie’ kopt De Telegraaf vanmorgen boven een bericht uit Australië. Philip Nitschke, een Australische euthanasie-activist, heeft de ‘Exit Bag’ gelanceerd, een zak waarmee zieken in een terminaal stadium zelf een eind kunnen maken aan hun lijden.
De Exit Bag is gemaakt van dik plastic en heeft een verstelbare sluiting die comfortabel om de hals gedaan kan worden. In combinatie met slaaptabletten, sterft de gebruiker langzaam aan zuurstofgebrek. Volgens Nitschke zijn de zakken de enige optie voor mensen die het ontbreekt aan geld of connecties om met behulp van medicijnen een eind te maken aan hun leven. Tot nu toe zijn volgens hem honderdvijftig bestellingen geplaatst. Euthanasie is verboden in Australië, maar de regering kan de zakken niet verbieden.
Die zelfmoordzak (het gaat hier niet om euthanasie, maar om zelfmoord) deed in Nederland al begin jaren negentig zijn intrede. Stichting De Einder, die mensen met een doodswens respecteren en bijstaan, bracht in 1995 de brochure Begeleiding van mensen met een doodswens uit. In de brochure, die nog steeds verkrijgbaar is, staat een uitgebreide beschrijving van ‘een humane en relatief zekere methode’ om suïcide te plegen: 1. Neem genoeg slaapmiddelen in om in een diepe slaap te vallen. 2. Doe een plastic zak over het hoofd en sluit deze met twee elastieken om de nek luchtdicht af. De dood zal mild zijn want je overlijdt in je slaap door zuurstofgebrek.
De uitkomst van de brochure en vooral de beschrijving van deze ‘humane’ zelfmoordmethode was aanleiding voor sensationele verhalen in de media. De Einder werd beschuldigd van het aanzetten tot zelfmoord. Jan Hilarius, bestuurslid van de stichting, reageerde laconiek: “De ‘plastic-zak-methode’ is een al jaren veel gebruikte methode niets nieuws onder de zon dus die echter vreemd genoeg nooit in de zelfmoordstatistieken voorkomt.” (Doodgewoon , # 7, winter 1995.)
Voor het hele interview met Hilarius uit 1995:
“Waar had u gedacht dood te gaan? Bij mij op de wc?”
|
|
