Verschenen: 14-09-2012
HOND WAAKT AL ZES JAAR BIJ GRAF BAASJE
 Dat honden bijzonder trouw kunnen zijn aan hun baasje weten de meeste mensen wel. Maar Captain, een Duitse herder uit Argentinië, is wel heel erg trouw. Nadat zijn baasje in 2006 was overleden liep Captain weg van huis. Een week later vonden de nabestaanden de hond terug bij het graf van zijn baas, zo meldt het AD.
Het is een raadsel hoe de hond het graf van zijn overleden baas heeft kunnen vinden want Captain was nog nooit op de begraafplaats geweest. De familie zou de hond al verschillende keren mee naar huis hebben genomen, maar Captain keert steeds weer terug naar het graf. Daar verblijft hij nu al zes jaar. De directeur van de begraafplaats zegt dat de hond genoeg te eten krijgt en dat hij op zijn tijd ook een korte wandeling maakt. Maar elke dag gaat hij om exact zes uur bij het graf liggen om daar de hele nacht te blijven.
-----------
Tja, honden, rare wezens. Dat zul je een kat niet zien doen.
Is de hond de verpersoonlijking van trouw tót en zelfs ná de dood van zijn baasje, de kat gaat na het overlijden van zijn menselijke metgezel al snel weer zijn eigen weg. Zo gezien is het logisch dat katten zeldzamer zijn als grafbeeld. Maar ze zijn er wel.
Een kat verslaapt ongeveer tweederde deel van zijn leven en is daarom bij uitermate geschikt de eeuwige rust te symboliseren. De beste houding voor het perfecte grafbeeld is de slapende, opgerolde kat, de staart mooi om het lichaam gekruld. Dat is het beeld dat schrijver W.F. Hermans (1921-1995) graag op zijn graf had willen hebben, zo vertelde hij ooit in een interview dat hij gaf aan het Audi-blad Profile. Hermans zag voor zichzelf: ‘een eenvoudig graf op een schilderachtige plek, het kerkhof van Passy, achter het palais de Chaillot, zoals je weet. Het zou moeten bestaan uit een gepolijste rechthoekige plaat van donker stollingsgesteente, niets erop, behalve links bovenaan een bronzen beeldje op natuurlijke grootte van een opgerolde slapende kat, met als onderschrift: Zlaap zacht, baaz, dat doe ik ook. Zoals je weet kunnen katten de s niet zeggen, wel de z.’
Helaas is Hermans gecremeerd.
De slapende, opgerolde kat was in het oude Egypte symbool van de eeuwige cyclus van het leven. Wonderlijk dat de slang, het wezen van het kwaad en de nacht, wél in de graficonografie is opgenomen en de kat, die de dag en het goede vertegenwoordigde, niet.
Uit: 'Kerkhofkatten en poezengrafjes', artikel uit Felis Catus / De Huiskat. Nu te vinden in winkels door heel Nederland.
Of bestel het direct bij de uitgever: Stichting ThemaTijdschriften.
|
|
