Verschenen: 11-05-2002
TE VROEG, TE JONG
Het houdt niet op. Nu is ook al Martin van Amerongen gestorven. In zijn geval weliswaar een aangekondigde dood, omdat hij al meer dan een jaar wist slokdarmkanker te hebben waar niets meer aan te doen was, maar toch, het cliché ‘toch nog onverwacht’ is maar al te waar.
Sommige mensen sterven te jong. Soms is dat extra erg. Wat had Van Amerongen nog een hoop mooie stukken en boeken kunnen schrijven als hij 20 jaar meer had gekregen. In die eigen, prachtige stijl van hem. Eén klein voorbeeld uit De Groene Amsterdammer van 10 maart 2001:
‘Nu ben ik zelf aan de beurt (kanker aan de slokdarm), zij aan zij met mijn zuster (borstkanker), want "nooit komen rampen eenzaam als verspieders", zoals William Shakespeare zei. Mijn aandoening is inoperabel. Ik ben er trouwens tamelijk rustig onder, al had ik graag nog een paar jaar langer geleefd. Wel was het nogal moeilijk het mijn kinderen te vertellen.’
|
|
