Verschenen: 14-06-2001
JOHN BASSANT, ASVERSTROOIER
 Zeewaardig
Iedere week stellen we 7 vragen aan iemand uit de uitvaartbranche. Ditmaal aan John Bassant, asverstrooier.
Naam: John Bassant
Leeftijd: 55
Functie: Asverstrooier
1. Hoe bent u in de branche terecht gekomen?
Uit onvrede met de gang van zaken destijds, dat wil zeggen de zakken as werden gestort dan wel gedumpt door een rioolpijp die over boord hing. Al gebeurt dit buiten het zicht van de ‘voortbestaanden’, naar mijn mening kon dit op een wat waardiger wijze. Een vooraanstaand crematorium bleek dezelfde gedachte toegedaan, inmiddels is een respectabel aantal crematoria gevolgd.
2. Wat zijn de mooie kanten van uw beroep?
Het is geen negen tot vijf baan maar een variabele bezigheid. Ik rijd naar crematoria van Bergen op Zoom tot Stadskanaal. Ik vaar naar zee vanuit alle havens langs de kust, op rivieren en binnenwateren. Ik vlieg vanaf Rotterdam-Aiport over heel Nederland. En ben te voet bij 'dierbare plekjes'. En niet op de laatste plaats: dankbaarheid voor de dienstverlening die je verstrekt en de daaruit voortvloeiende voldoening.
3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Mijn zoon Charlie, momenteel vijf jaar, weet niet beter dat pappa met de boot gaat of gaat vliegen. Het hoe en waarom is nog niet aan de orde. Indien hij voor de uitvaart zou kiezen zal ik hem waarschuwen het ‘Van der Valk’-werk te mijden.
4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Geen flauw idee, maar wel iets met menselijkheid, organisatie en dienstverlening. Of gewoon steward bij een luchtvaartmaatschappij of ferrydienst.
5. Wat is uw mooiste ervaring als asverstrooier?
Dat zijn er vele. Dierbare dankbrieven, een zeldzaam spiegelgladde zee, prachtige wolkpartijen en zonsondergangen, een intense regenboog tijdens het vliegen, een tussenlanding op Ameland en het dorp inwandelen voor een kop koffie, een glaasje droge witte wijn op een terras aan de haven na een ‘voldane’ vaart et cetera, et cetera. Gewone menselijke dingen die je een fijn gevoel geven.
6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
Ik kreeg ooit een oplosbare urn aangeboden om in bijzijn van familie op zee ‘bij te zetten’. De urn bleek dichtgekit waardoor de lucht er nauwelijks uit kon ontsnappen. Met gevolg dat de urn tergend lang langszij het schip bleef drijven in plaats van langzaam statig te dalen. (Mooi en imponerend bij rustig en helder water.) Een ander geval gebeurde tijdens een Hindoestaanse plechtigheid waarbij de pandit onverwacht het deksel op de geleegde urn terugplaatste en deze over boord wierp. Natuurlijk kreeg ik twee dagen later een verontwaardigde crematoriumbeheerder aan de lijn: een aan mij toevertrouwde urn was op het Wassenaarse strand aangetroffen. Leeg weliswaar, maar toch.
.
7. De dood betekent voor mij …
Heel nuchter: einde verhaal. Bedenk wel: geboren als sterveling ben je langer dood dan je leeft . . . dus LEEF en probeer van elke dag iets moois te maken voor je zelf en je naaste omgeving. (Al lukt dat als mens niet altijd.)
www.uitvaart.nl/ aqua_omega/
|
|
