Verschenen: 21-02-2002
RELIGIE: "WE WORDEN NIET ALLEMAAL ENGELEN"
 Wat gebeurt er als we sterven? Hoe ziet het hiernamaals eruit? Vragen die velen bezighouden. De diverse religies geven er antwoord op. Zoveel geloven, zoveel denkbeelden. En even zoveel interviews met aanhangers van deze geloven. Theo van de Kam ziet het spiritisme als een volwaardige geloofsrichting en meent dat we uiteindelijk allemaal terugkeren naar de oerbron terugkeren. Naar God. "God stel ík me voor als een groot vuur, waar vonken afspatten."
Theo van de Kam is genezend magnetiseur en voorzitter van de afdeling Amsterdam van de Spiritistische Vereniging Harmonia. Landelijk telt de vereniging rond duizend leden. "Er bestaat een onuitroeibaar misverstand over spiritisme," legt Van de Kam uit."Men denkt altijd dat spiritisten geesten van overledenen oproepen. Maar dat bestaat helemaal niet. Ik vergelijk het altijd met de telefoon. Je kan iemand opbellen, maar de persoon aan de andere kant van de lijn kan wel eens niet opnemen. Je kunt het niet afdwingen."
Niettemin komen leden van Harmonia in Amsterdam elke woensdagavond bijeen om zich rond een medium te scharen, een persoon die contact kan maken met de geesten van mensen in het hiernamaals. "Maar dan ontstaat er niet altijd contact. De geesten moeten zelf het initiatief nemen. Ja, er zijn mediums die pretenderen dat ze elke week van acht tot half elf contact hebben. Dat is natuurlijk onmogelijk."
"Het zit als volgt," legt de veel gevraagde spreker over dit onderwerp nog eens uit. "Als iemand sterft trekt hij als het ware zijn jasje uit, hij verlaat zijn stoflichaam. Afhankelijk van de graad van bewustzijn van die geest vertrekt hij naar een bepaalde sfeer die op hem afgestemd is. Daar verblijft hij, de geest ontwikkelt zich naar een verder bewustzijn. Als hij klaar is keert hij weer terug naar het stof om verder te leren."
Reďncarnatie dus? "Nou ja, ik geloof dat stellig, maar sommige spiritisten denken daar anders over. Dat hindert niet. Spiritisme moet geen dogma worden."
Het heen en terug verhuizen naar een stoffelijk lichaam blijft niet eeuwig doorgaan, volgens Van de Kam. "Als de geest op een gegeven moment maximaal bewust is keert hij terug naar de oerbron, naar God. God stel ík me voor als een groot vuur, waar vonken afspatten. Zo'n vonk noemen we een monade. De vonken zijn bezield met de wil tot ervaren, het zijn zielen die willen gaan leven in een lichaam. Wat God precies is en waarom hij er is weet ik niet. Dat gaat boven onze pet."
Behalve geesten van overledenen en God zijn er in het hiernamaals ook nog engelen. "Dat zijn meer bewuste geesten, die het menselijk stadium meer hebben losgelaten."Jammer is dat niet alle overledenen op den duur engelen kunnen worden. "We hebben de minerale evolutiegolf, het tijdperk van de plant en het dierlijke stadium achter de rug. De engelen die er nu zijn, stammen nog uit die tijd. Dat zijn geesten die toen zijn doorontwikkeld. uit de geesten die nu het stoflichaam verlaten zullen nog weinig engelen ontstaan. Pas in de volgende evolutiegolf van de mensheid kan iedereen weer een engel worden."
Engelen en geesten nemen soms contact op met levenden om hen aanwijzingen of inspiratie te geven. "Ze zoeken niet per se contact met familie of vrienden. Het gaat er eerder om of iemand als het ware in denken en voelen op dezelfde golflengte zit." Is er eenmaal contact ontstaan, dan is het zaak om de boodschap ter harte te nemen. "Er zijn mensen die jaar in jaar uit op woensdagavond naar het medium komen en steeds dezelfde soort boodschappen doorkrijgen. Ze doen daar vervolgens niets mee. Dat is jammer. Jezus zei al: ‘Gij zult uw evennaaste beminnen als u zelve.' Data bedoelde hij volgens mij mee dat je vooral ook jezelf moet leren beminnen. Mensen willen graag adviezen hebben, maar ze moeten zelf ontdekken wie ze zijn en zelf oplossingen zoeken voor hun problemen. Dat wordt nog wel eens vergeten."
Theo van de Kam ziet het spiritisme als een volwaardige geloofsrichting. Hij werd in Noord-Brabant streng katholiek opgevoed, een geloof met denkbeelden waar hij al op jonge leeftijd aan twijfelde. Zijn ouders hadden toen geen begrip voor zijn kritische houding. Maar: "Een jaar of drie geleden had ik contact met mijn overleden vader. Hij liet mij weten dat hij nu eindelijk begreep waar ik mee bezig was."
(Eva den Buurman)
Eerder verschenen in Doodgewoon 5, zomer 1995.
|
|
