Verschenen: 31-01-2002
DOEDE DOUMA, DIRECTEUR UITVAARTONDERNEMING D. TH. DALMOLEN EN ZONEN B.V. TE GRONINGEN
 ‘Het is een opdracht'
‘Waar de huisarts ophoudt, begin ik', zegt Doede Douma, uitvaartondernemer in Groningen. Hij had graag medicijnen willen studeren, maar werd twee keer uitgeloot. Dus stapte hij in het uitvaartbedrijf van zijn schoonvader en ziet dat nu als ‘zijn levenswerk'.
Naam: Doede Douma
Leeftijd: 53
Beroep: Directeur uitvaartonderneming D. Th. Dalmolen en Zonen B.V. te Groningen
1. Hoe bent u in de uitvaartwereld terechtgekomen?
Via mijn schoonvader, die destijds, met een tweetal broers, het Uitvaartbedrijf Dalmolen had (opgericht in 1880), kwam ik op een oudejaarsavond daadwerkelijk in aanraking met een overledenen en met wat dit vak onder andere inhield. Er was iemand overleden, die nog overgebracht moest worden naar een uitvaartcentrum. Omdat ook mijn schoonvader graag voor twaalf uur 's nachts thuis wilde zijn in de huiselijke kring, werd ik gevraagd om hem te helpen om de overleden mevrouw te vervoeren. Ik had leukere oudejaarsavonden gehad... maar kon toen nog niet bevroeden dat daarin mijn levenswerk zou gaan liggen.
2. Wat zijn de mooie kanten van uw beroep?
De mooie kanten van mijn beroep liggen in het omgaan met mensen. Je treft de mensen aan op hun kwetsbaarste moment!!! Om daarin niets te beschadigen, maar daarin juist te kunnen helpen is een levensopdracht.
3. Als uw zoon of dochter laat weten de uitvaartwereld in te willen, wat zegt u dan?
Onze jongste dochter werkt sinds 2 ˝ jaar in het bedrijf op de afdeling administratie en voelt zich als een vis in het water, maar heeft geen intenties om later het bedrijf over te nemen. Als ze in de uitvaartwereld wil werken op het gebied van de uitvaartverzorging, moet ze
goed weten welke stap ze doet. Het is boeiend en uitdagend, maar ook erg intensief en enerverend. Iemand die een vast werkpatroon wil hebben, moet zeker niet kiezen voor het uitvaartwezen.
4. Wat zou u zijn geworden als u niet in dit vak terecht was gekomen?
Voor ik in dit vak terechtkwam, heb ik twee jaar medicijnen gestudeerd. Door een numerus clausus werd ik 2 jaar achter elkaar uitgeloot. Dit werk beschouw ik nu als het verlengde daarvan. Waar de huisarts ophoudt, begin ik.
5. Wat is uw mooiste ervaring?
De mooiste ervaring was het ontvangen van het geboortekaartje van een kindje. De vader van het kind was voor de geboorte overleden, maar hij en zijn vrouw hadden ruim twaalf jaar op dit eerste kindje gewacht.
6. Wat hoopt u nooit meer mee te maken?
Wat ik nooit meer hoop mee te maken is dat een kabel van een daaltoestel op de begraafplaats het begeeft. De kist verdween aan het hoofdeinde de kuil in het, daarbij (bijna letterlijk) een drager mee het graf innemend.
7. De dood betekent voor mij...
Niet het einde, maar het begin van het nieuwe leven. Omgaan met de dood doet mij realiseren dat ik dankbaar moet zijn voor elke dag die ik van God krijg. Geniet ten volle van die dag, de voorbij gegane dag komt nooit weer terug. Later bestaat dan ook niet, want later is nu. Betrek de eindigheid ook in je relaties met anderen. Bij een open graf mag je in geloof over het graf heen zien, een nieuwe toekomst tegemoet.
|
|
