Verschenen: 28-01-2002
NIET ALLES WAT GESCHREVEN STAAT IS WAAR...
‘Shoppen in het crematorium' kopte een artikel in het NRC op donderdag 24 januari jongstleden. Weer zo'n verhaal over het moderne doodgaan en vernieuwende uitvaartondernemers, denk je. Dat kennen we onderhand toch wel? Toch maar lezen.
‘Sterfstylisten en paarse grafkisten in de uitvaartwinkel vervangen de verzekeringsadviseur met multomap aan de deur,' begint het verhaal. Sterfstylisten? Waar heb ik die term eerder gehoord? Verder lezen maar. Over Monuta, die toen het bedrijf SCI Nederland overnam verleden jaar, in één klap de grootste uitvaartonderneming van ons land werd. Monuta wil enkele uitvaartwinkels openen, lees ik. Algemeen directeur Cors Hage is van plan de komende jaren bij al zijn 110 uitvaartcentra een winkel te openen waar mensen kunnen ‘shoppen' voor hun of andermans uitvaart. ‘Volgens Hage is Nederland toe aan iets nieuws: de uitvaartwinkel', schrijft redacteur Frits Baltesen. Iets nieuws? De eerste uitvaartwinkel, opende al in 1994 zijn deuren, in Groningen, om die in 1998 weer te sluiten, want Nederland blijkt helemaal geen uitvaartwinkels te willen.
Maar dan volgt er een opmerkelijke passage. Baltesen schrijft:
‘Mogelijkheden om een memorabele uitvaart te organiseren te over. Er zijn gespecialiseerde choreografen die de plechtigheid vormgeven, weefsters van lijkgewaden en sterfstylisten om het opgebaarde lichaam op te maken en de juiste kleding te adviseren. De branche kent filmmakers die de laatste dag vastleggen, maar ook professionele cabaretiers zijn in opkomst.'
De vette gedeeltes zijn van ons, want al die beroepen komen de redactie van dood.nl wel heel bekend voor. Die hebben we toch zelf verzonnen? Bestaan dergelijke mensen inmiddels dan? Sterfstylisten en choreografen die de laatste dans vormgeven? Het is prettig te constateren dat een journalist als Baltesen onze site goed leest. (De volgende keer mag hij ook aan bronvermelding doen.) Maar toch niet goed genoeg.
We geven het toe, we hebben ons in het verleden schuldig gemaakt aan misleiding van de lezer. Toen Marijke Streefkerk met haar fictieve-beroepenserie begon, gelijk met de start van dood.nl op 1 juni van het vorig jaar, waren er diverse lezers die dachten dat ze op waarheid waren gebaseerd. Die vroegen naar het adres van de uitvaartconferencier of de regio waarin ‘onze' sterfstyliste werkzaam is. Helaas voor hen, ze waren aan de fantasie van de auteur ontsproten. Dat hebben we toen gelijk maar duidelijk gemaakt op de site: Waarheid en fantasie liggen dicht bij elkaar. Dat stukje zal Baltesen niet gelezen hebben.
Frits Baltesen was helaas niet bereikbaar voor commentaar. We zullen het blijven proberen, want wie weet hebben wij het fout en hij het goed en bestaan de sterfstylisten, uitvaartchoreografen, cabaretiers en filmmakers inmiddels wel. Frits, laat het ons weten.
Nawoord 2 februari 2002:
Frits Baltesen heeft ons ge-emaild:
Helaas, kan ik u geen adressen etc geven van mensen die de bovengenoemde beroepen uitoefenen. Ik hoorde van een uitvaartverzorger van Monuta dat ze er waren, maar heb niet nader gevraagd wie of waar, omdat dat niet ter zake deed voor mijn verhaal.
Wellicht dat de grote uitvaartondernemingen en verzekeraars (Dela, Monuta, Yarden) ervaring hebben met deze materie en een aantal namen kunnen geven.
Wij denken van niet, wij denken in dat geval dat niet Baltesen maar Monuta onze site goed gelezen heeft.
Alle fictieve uitvaartberoepen van Marijke Streefkerk op een rijtje:
Sterfstyliste Isabelle Feenstra;
Rouwkosteres Yo Linn Foster;
Uitvaartchoregraaf Michel de Lange;
Uitvaart-dotcommer Maurice van Vleuten;
Uitvaartconferencier Fred Herewaarden;
Creatief rouwtherapeut Jankees Wrongelmans;
Anna-Lette Vroegindeweij, ASsistent;
Recruiter Henk Dorenbosch, de eerste uitvaartbemiddelaar van Nederland;
Henk Driessen, huisdier-uitvaarder;
Grafbezoeker Vivelien Vreeswijk;
Regisseur en producent Frans Bokma de Breede, voor de film van uw leven.
Ook interessant en gerelateerd aan het onderwerp is de discussie die inmiddels enkele weken woedt op de site van het NRC naar aanleiding van een artikel van filosofe en schrijfster Désanne van Brederode van 22 december jongstleden. De democratische uitvaart maakt ware rouw onmogelijk, schrijft Van Brederode. Jantje Smit (cafébrand Volendam), de rockband Live (de terroristische aanslag op New York), Hans Teeuwen (de dood Herman Brood) produceerden uitvaartporno. Verdriet over dierbaren verdraagt slechts kunst in zijn allerhoogste vorm, aldus de schrijfster. Voor dit artikel en de reacties van lezers, ga naar
http://www.nrc.nl/nieuws/binnenland/1010646520791.html/
|
|
