Verschenen: 09-06-2001
TRUMAN CAPOTE, GORE VIDAL EN TIMOTHY MCVEIGH
 Helaas, Gore Vidal heeft er van af gezien om de executie van Timothy McVeigh bij te wonen. Helaas, omdat het ongetwijfeld een beter verslag had opgeleverd dan de verhalen die nu door de (vooral Amerikaanse) media naar buiten worden gebracht.
Meer dan 35 jaar geleden, op 14 april 1965, woonde schrijver Truman Capote de executie bij van Dick Hickock en Perry Smith, die door de staat van Kansas werden gehangen voor de moord op het gezin Clutter, vader, moeder en twee kinderen. In zijn boek In cold blood - in het Nederlands vertaald als In koelen bloede - reconstrueert Capote de moordpartij en volgt hij alle betrokkenen - de daders, de slachtoffers en het rechercheteam - vanaf het moment kort voor de moord tot de executie van Hickock en Smith. Met de daders onderhield hij tot aan hun executie een uitvoerige correspondentie; tevens bezocht hij ze regelmatig.
Het boek van Capote leest als een roman. Een objectieve roman, want Capote beschrijft alle karakters met even veel aandacht en zonder enig (voor)oordeel. Over de doodstraf laat hij zich al helemaal niet uit. Maar een klein tipje van de sluier over Capote's gemoedstoestand gedurende het werken aan de roman, wordt opgelicht door Maarten 't Hart die in de Nederlandse pocketuitgave uit 1997 in het nawoord het volgende schrijft:
'Nadat Dick verhangen was, vroeg Perry toestemming om nog een keer met Capote te mogen praten. "Hij kuste me en zei - "adios amigo!" - en werd toen opgehangen. Ik huilde tweeënhalve dag lang daarna. Ik kon er niet mee ophouden, het waren een soort stuiptrekkingen als wanneer je de hik hebt. Ze moesten er tenslotte de gevangenisdokter bij roepen om me iets te geven, en ze zetten me op een vliegtuig naar huis. En de hele reis terug naar New York hield ik een kussen op mijn gezicht omdat, zie je, de tranen almaar bleven stromen."
Mooier kan het niet beschreven worden: het ongemak bij het doden van een mens - welk mens dan ook. Dat het op zo'n klinische en rationele manier gebeurt, maakt het waarschijnlijk alleen maar moeilijker te bevatten. Hetzelfde gevoel bekruipt je bij het zien van de foto's in het boek The Omega Suites van fotografe Lucinda Devlin. Gedurende zeven jaar (tussen 1991 en 1998) bezocht en fotografeerde Devlin de executiekamers van strafinrichtingen in twintig Amerikaanse staten. Op de foto's is geen mens te zien.
The Omega Suites werd uitgegeven door de Duitse uitgever Steidl, en kost in Nederland f 83,20.
|
|
