Bedrijfsblind?

Meteen moest ik hieraan denken, toen ik vlak voor de feestdagen een Kerstkaart van een grafkistenleverancier ontving. Op de voorzijde prijkte een vrolijke Kerstman. Hij had een sjerp in zijn handen met een aantal grafkisten erop afgebeeld. Uiteraard met de beste bedoelingen van de afzender, maar deze kaart ging mij toch iets te ver…

Mijn familie is inmiddels best wel wat gewend, toch denk ik dat het me niet in dank zou zijn afgenomen als ik deze kaart tussen alle andere Kerstkaarten zou hebben opgehangen.

Een mooi staaltje bedrijfsblindheid wanneer je zelfs de Kerstman in verbinding met een uitvaartprodukt gaat brengen, was mijn conclusie. Elke branche kent het probleem: hoe langer je in een bepaald vak zit, hoe groter de kans dat er blinde vlekken ontstaan. Kritisch naar mijzelf kijkend, bedacht ik meteen dat ik er zelf ook soms wel schuldig aan ben. Diezelfde week nog had ik vlak voor het begin van een plechtigheid hardop grapjes staan maken. Dat is op zich uiteraard niet zo’n probleem, maar het was onder het oog van de aanwezigen in de ontvangstruimte van een crematorium. Een oplettende uitvaartleider wees mij er gelukkig op. En zo hebben we allemaal onze valkuilen, als we een poosje in de uitvaartbranche werkzaam zijn. Heel menselijk, maar voor nabestaanden kan het pijnlijk zijn. Het is dan ook zaak te allen tijde alert op onze blinde vlekken te zijn, en elkaar als uitvaartprofessionals daar op een positieve manier op te wijzen. Dat zijn we aan de nabestaanden, die het al moeilijk genoeg hebben, verplicht.


© Mieke van Leeuwen
Januari 2011